Definify.com
Definition 2025
կուենի
կուենի
Old Armenian
Noun
կուենի • (kueni)
Declension
o-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | կուենի (kueni) | կուենիք (kuenikʿ) | |
| genitive | կուենւոյ (kuenwoy) | կուենեաց (kueneacʿ) | |
| dative | կուենւոյ (kuenwoy) | կուենեաց (kueneacʿ) | |
| accusative | կուենի (kueni) | կուենիս (kuenis) | |
| ablative | կուենւոյ (kuenwoy) | կուենեաց (kueneacʿ) | |
| instrumental | կուենեաւ (kueneaw) | կուենեաւք = կուենեօք (kueneawkʿ = kueneōkʿ) | |
| locative | կուենի (kueni) | կուենիս (kuenis) |
Descendants
- Armenian: կվենի (kveni)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “կուենի”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “կուենի”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “կիւ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935
- Martirosyan, Hrach (2010) Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 366