Definify.com

Definition 2024


թոյն

թոյն

Old Armenian

Alternative forms

  • թիւն (tʿiwn)

Noun

թոյն (tʿoyn)

  1. poison, venom
    թափել զթոյնtʿapʿel ztʿoyn ― to remove or extract the venom, to give antidotes
    թոյն առնուլtʿoyn aṙnul ― to take poison
    թոյն մահուtʿoyn mahu ― mortal poison
    թոյն մահու արբուցանելtʿoyn mahu arbucʿanel ― to cause one to drink a mortal poison
    թոյն դառնութեանtʿoyn daṙnutʿean ― bitter poison
  2. (figuratively) spite, virulency, venom
    թափել զթոյնս յոքtʿapʿel ztʿoyns yokʿ ― to give vent to one's anger, rage, malice, to grow fierce or ferocious

Declension

Derived terms

  • անթոյն (antʿoyn)
  • ապաթոյն (apatʿoyn)
  • դառնաթոյն (daṙnatʿoyn)
  • եռաթիւնեալ (eṙatʿiwneal)
  • թիւնաբեր (tʿiwnaber)
  • թիւնաբուխ (tʿiwnabux)
  • թիւնաթափ (tʿiwnatʿapʿ)
  • թիւնալի (tʿiwnali)
  • թիւնալից (tʿiwnalicʿ)
  • թիւնաւոր (tʿiwnawor)
  • թունաբեր (tʿunaber)
  • թունաբուղխ (tʿunabułx)
  • թունադեղ (tʿunadeł)
  • թունաթափ (tʿunatʿapʿ)
  • թունալի (tʿunali)
  • թունալից (tʿunalicʿ)
  • թունամուխ (tʿunamux)
  • թունարկու (tʿunarku)
  • թունաւոր (tʿunawor)
  • թունաւորաբեր (tʿunaworaber)
  • թունաւորագոյն (tʿunaworagoyn)
  • թունաւորութիւն (tʿunaworutʿiwn)
  • թունեմ (tʿunem)
  • իժաթոյն (ižatʿoyn)
  • ինքնաթոյն (inkʿnatʿoyn)
  • հրաթոյն (hratʿoyn)
  • մահաթոյն (mahatʿoyn)
  • չարաթոյն (čʿaratʿoyn)
  • վայրաթոյն (vayratʿoyn)
  • օձաթիւն (ōjatʿiwn)
  • օձաթոյն (ōjatʿoyn)

Descendants

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), թոյն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), թոյն”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), թոյն”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935