Definify.com
Definition 2024
երդուիմ
երդուիմ
Old Armenian
Verb
երդուիմ • (erduim) (aorist indicative երդուեցայ)
- (post-classical) Alternative form of երդնում (erdnum)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | երդուել, երդուիլ* (erduel, erduil*) | participle | երդուեցեալ, երդուեալ (erduecʿeal, erdueal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | երդուեց- (erduecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | երդուիմ (erduim) | երդուիս (erduis) | երդուի (erdui) | երդուիմք (erduimkʿ) | երդուիք (erduikʿ) | երդուին (erduin) | |
| imperfect | երդուէի (erduēi) | երդուէիր (erduēir) | երդուէր, երդուիւր (erduēr, erduiwr) | երդուէաք (erduēakʿ) | երդուէիք (erduēikʿ) | երդուէին (erduēin) | |
| aorist | երդուեցայ (erduecʿay) | երդուեցար (erduecʿar) | երդուեցաւ (erduecʿaw) | երդուեցաք (erduecʿakʿ) | երդուեցայք (erduecʿaykʿ) | երդուեցան (erduecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | երդուիցիմ (erduicʿim) | երդուիցիս (erduicʿis) | երդուիցի (erduicʿi) | երդուիցիմք (erduicʿimkʿ) | երդուիցիք (erduicʿikʿ) | երդուիցին (erduicʿin) | |
| aorist | երդուեցայց (erduecʿaycʿ) | երդուեսցիս (erduescʿis) | երդուեսցի (erduescʿi) | երդուեսցուք (erduescʿukʿ) | երդուեսջիք (erduesǰikʿ) | երդուեսցին (erduescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | երդուեա՛ց (erdueácʿ) | — | — | երդուեցարո՛ւք (erduecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | երդուեսջի՛ր (erduesǰír) | — | — | երդուեսջի՛ք (erduesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ երդուիր (mí erduir) | — | — | մի՛ երդուիք (mí erduikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||