Definify.com
Definition 2024
դիիմ
դիիմ
Old Armenian
Verb
դիիմ • (diim)
- Alternative form of դիեմ (diem)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | դիել, դիիլ* (diel, diil*) | participle | դիեցեալ, դիեալ (diecʿeal, dieal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | դիեցուցանեմ (diecʿucʿanem) | aorist stem | դիեց- (diecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | դիիմ (diim) | դիիս (diis) | դիի (dii) | դիիմք (diimkʿ) | դիիք (diikʿ) | դիին (diin) | |
| imperfect | դիէի (diēi) | դիէիր (diēir) | դիէր, դիիւր (diēr, diiwr) | դիէաք (diēakʿ) | դիէիք (diēikʿ) | դիէին (diēin) | |
| aorist | դիեցայ (diecʿay) | դիեցար (diecʿar) | դիեցաւ (diecʿaw) | դիեցաք (diecʿakʿ) | դիեցայք (diecʿaykʿ) | դիեցան (diecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | դիիցիմ (diicʿim) | դիիցիս (diicʿis) | դիիցի (diicʿi) | դիիցիմք (diicʿimkʿ) | դիիցիք (diicʿikʿ) | դիիցին (diicʿin) | |
| aorist | դիեցայց (diecʿaycʿ) | դիեսցիս (diescʿis) | դիեսցի (diescʿi) | դիեսցուք (diescʿukʿ) | դիեսջիք (diesǰikʿ) | դիեսցին (diescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | դիեա՛ց (dieácʿ) | — | — | դիեցարո՛ւք (diecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | դիեսջի՛ր (diesǰír) | — | — | դիեսջի՛ք (diesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ դիիր (mí diir) | — | — | մի՛ դիիք (mí diikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||