Definify.com
Definition 2024
աւրհնեմ
աւրհնեմ
Old Armenian
Verb
աւրհնեմ • (awrhnem)
- Alternative form of օրհնեմ (ōrhnem)
Conjugation
active
| infinitive | աւրհնել (awrhnel) | participle | աւրհնեցեալ, աւրհնեալ (awrhnecʿeal, awrhneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աւրհնեց- (awrhnecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնեմ (awrhnem) | աւրհնես (awrhnes) | աւրհնէ (awrhnē) | աւրհնեմք (awrhnemkʿ) | աւրհնէք (awrhnēkʿ) | աւրհնեն (awrhnen) | |
| imperfect | աւրհնէի, աւրհնեի* (awrhnēi, awrhnei*) | աւրհնէիր, աւրհնեիր* (awrhnēir, awrhneir*) | աւրհնէր (awrhnēr) | աւրհնէաք, աւրհնեաք* (awrhnēakʿ, awrhneakʿ*) | աւրհնէիք, աւրհնեիք* (awrhnēikʿ, awrhneikʿ*) | աւրհնէին, աւրհնեին* (awrhnēin, awrhnein*) | |
| aorist | աւրհնեցի (awrhnecʿi) | աւրհնեցեր (awrhnecʿer) | աւրհնեաց (awrhneacʿ) | աւրհնեցաք (awrhnecʿakʿ) | աւրհնեցէք, աւրհնեցիք (awrhnecʿēkʿ, awrhnecʿikʿ) | աւրհնեցին (awrhnecʿin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիցեմ (awrhnicʿem) | աւրհնիցես (awrhnicʿes) | աւրհնիցէ (awrhnicʿē) | աւրհնիցեմք (awrhnicʿemkʿ) | աւրհնիցէք (awrhnicʿēkʿ) | աւրհնիցեն (awrhnicʿen) | |
| aorist | աւրհնեցից (awrhnecʿicʿ) | աւրհնեսցես (awrhnescʿes) | աւրհնեսցէ (awrhnescʿē) | աւրհնեսցուք (awrhnescʿukʿ) | աւրհնեսջիք (awrhnesǰikʿ) | աւրհնեսցեն (awrhnescʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աւրհնեա՛ (awrhneá) | — | — | աւրհնեցէ՛ք (awrhnecʿḗkʿ) | — | |
| cohortative | — | աւրհնեսջի՛ր (awrhnesǰír) | — | — | աւրհնեսջի՛ք (awrhnesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աւրհներ (mí awrhner) | — | — | մի՛ աւրհնէք (mí awrhnēkʿ) | — | |
| *rare | |||||||
mediopassive
| infinitive | աւրհնել, աւրհնիլ* (awrhnel, awrhnil*) | participle | աւրհնեցեալ, աւրհնեալ (awrhnecʿeal, awrhneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աւրհնեց- (awrhnecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիմ (awrhnim) | աւրհնիս (awrhnis) | աւրհնի (awrhni) | աւրհնիմք (awrhnimkʿ) | աւրհնիք (awrhnikʿ) | աւրհնին (awrhnin) | |
| imperfect | աւրհնէի (awrhnēi) | աւրհնէիր (awrhnēir) | աւրհնէր, աւրհնիւր (awrhnēr, awrhniwr) | աւրհնէաք (awrhnēakʿ) | աւրհնէիք (awrhnēikʿ) | աւրհնէին (awrhnēin) | |
| aorist | աւրհնեցայ (awrhnecʿay) | աւրհնեցար (awrhnecʿar) | աւրհնեցաւ (awrhnecʿaw) | աւրհնեցաք (awrhnecʿakʿ) | աւրհնեցայք (awrhnecʿaykʿ) | աւրհնեցան (awrhnecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիցիմ (awrhnicʿim) | աւրհնիցիս (awrhnicʿis) | աւրհնիցի (awrhnicʿi) | աւրհնիցիմք (awrhnicʿimkʿ) | աւրհնիցիք (awrhnicʿikʿ) | աւրհնիցին (awrhnicʿin) | |
| aorist | աւրհնեցայց (awrhnecʿaycʿ) | աւրհնեսցիս (awrhnescʿis) | աւրհնեսցի (awrhnescʿi) | աւրհնեսցուք (awrhnescʿukʿ) | աւրհնեսջիք (awrhnesǰikʿ) | աւրհնեսցին (awrhnescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աւրհնեա՛ց (awrhneácʿ) | — | — | աւրհնեցարո՛ւք (awrhnecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | աւրհնեսջի՛ր (awrhnesǰír) | — | — | աւրհնեսջի՛ք (awrhnesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աւրհնիր (mí awrhnir) | — | — | մի՛ աւրհնիք (mí awrhnikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||