Definify.com

Definition 2024

чы́сціць • ‎(čýscicʹ) impf ‎(perfective пачы́сціць)

Conjugation of чысціць

imperfective aspect
infinitive	чы́сціць (čýscicʹ)
adverbial	present tense	past tense
	чы́сцячы (čýscjačy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	чы́шчу (čýšču)	бу́ду чы́сціць (búdu čýscicʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	чы́сціш (čýsciš)	бу́дзеш чы́сціць (búdzješ čýscicʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	чы́сціць (čýscicʹ)	бу́дзе чы́сціць (búdzje čýscicʹ)
1st plural (мы ‎(my))	чы́сцім (čýscim)	бу́дзем чы́сціць (búdzjem čýscicʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	чы́сціце (čýscicje)	бу́дзеце чы́сціць (búdzjecje čýscicʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	чы́сцяць (čýscjacʹ)	бу́дуць чы́сціць (búducʹ čýscicʹ)
imperative	singular	plural
	чы́сці (čýsci)	чы́сціце (čýscicje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	чы́сціў (čýsciŭ)	чы́сцілі (čýscili)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	чы́сціла (čýscila)
neuter (яно́ ‎(janó))	чы́сціла (čýscila)