Definify.com
Definition 2025
урчать
урчать
Russian
Verb
урча́ть • (určátʹ) impf
- to grumble (to make a low growling or rumbling stomach noise)
Conjugation
Conjugation of урча́ть (class 5b imperfective intransitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | урча́ть určátʹ | |
| participles | present tense | past tense | 
| active | урча́щий určáščij | урча́вший určávšij | 
| passive | — | — | 
| adverbial | урча́ určá | урча́в určáv, урча́вши určávši | 
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | урчу́ určú | бу́ду урча́ть búdu určátʹ | 
| 2nd singular (ты) | урчи́шь určíšʹ | бу́дешь урча́ть búdešʹ určátʹ | 
| 3rd singular (он/она́/оно́) | урчи́т určít | бу́дет урча́ть búdet určátʹ | 
| 1st plural (мы) | урчи́м určím | бу́дем урча́ть búdem určátʹ | 
| 2nd plural (вы) | урчи́те určíte | бу́дете урча́ть búdete určátʹ | 
| 3rd plural (они́) | урча́т určát | бу́дут урча́ть búdut určátʹ | 
| imperative | singular | plural | 
| урчи́ určí | урчи́те určíte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) | 
| masculine (я/ты/он) | урча́л určál | урча́ли určáli | 
| feminine (я/ты/она́) | урча́ла určála | |
| neuter (оно́) | урча́ло určálo | |
Derived terms
- заурча́ть (zaurčátʹ)
- проурча́ть (prourčátʹ)
- урча́ние (určánije)