Definify.com
Definition 2025
удивить
удивить
Russian
Verb
удиви́ть • (udivítʹ) pf (imperfective удивля́ть)
Conjugation
Conjugation of удиви́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | удиви́ть udivítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | удиви́вший udivívšij |
| passive | — | удивлённый udivljónnyj |
| adverbial | — | удиви́в udivív, удиви́вши udivívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | удивлю́ udivljú |
| 2nd singular (ты) | — | удиви́шь udivíšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | удиви́т udivít |
| 1st plural (мы) | — | удиви́м udivím |
| 2nd plural (вы) | — | удиви́те udivíte |
| 3rd plural (они́) | — | удивя́т udivját |
| imperative | singular | plural |
| удиви́ udiví |
удиви́те udivíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | удиви́л udivíl |
удиви́ли udivíli |
| feminine (я/ты/она́) | удиви́ла udivíla |
|
| neuter (оно́) | удиви́ло udivílo |
|
Related terms
- удиви́ться (udivítʹsja), удивля́ться (udivljátʹsja)
- удиви́тельный (udivítelʹnyj)
- удивле́ние (udivlénije)
- удивлённый (udivljónnyj)