Definify.com
Definition 2024
рани
рани
Bulgarian
Verb
рани • (raní)
- Third-person singular present indicative form of раня.
- Second-person singular aorist indicative form of раня.
- Third-person singular aorist indicative form of раня.
- Second-person singular imperative form of раня.
Macedonian
Verb
рани • (rani) pf
Conjugation
Conjugation of рани (perfective, present in -и)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | ранел | ранил | adjectival partc. | ранет |
| feminine | ранела | ранила | adverbial partc. | — |
| neuter | ранело | ранило | verbal noun | — |
| plural | ранеле | раниле | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | ранам | ранев | ранив | — |
| 2nd singular | раниш | ранеше | рани | рани |
| 3rd singular | рани | ранеше | рани | — |
| 1st plural | раниме | раневме | ранивме | — |
| 2nd plural | раните | раневте | ранивте | ранете |
| 3rd plural | ранат | ранеа | ранија | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум ранил | present of сум + aorist л-participle | ||
| pluperfect | бев ранил | imperfect of сум + aorist л-participle | ||
| future | ќе ранам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе ранев | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум ранел | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би ранил | би + aorist л-participle | ||
Serbo-Croatian
Alternative forms
Etymology
From Hindi/Urdu रानी (rānī) / رانی (rānī), from Sanskrit राज्ञी (rā́jñī, “queen, princess”).
Pronunciation
- IPA(key): /râni/
- Hyphenation: ра‧ни
Noun
ра̏ни f (Latin spelling rȁni)
Declension
Declension of рани
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | рани | рани |
| genitive | рани | рани |
| dative | рани | ранима |
| accusative | рани | рани |
| vocative | рани | рани |
| locative | рани | ранима |
| instrumental | рани | ранима |
References
- “рани” in Hrvatski jezični portal