Definify.com

Definition 2024

прачыта́ць • ‎(pračytácʹ) ‎(perfective, imperfective чытаць)

Conjugation of прачытаць

perfective aspect
infinitive	прачыта́ць (pračytácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	прачыта́ўшы (pračytáŭšy)
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	—	прачыта́ю (pračytáju)
2nd singular (ты ‎(ty))	—	прачыта́еш (pračytáješ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	—	прачыта́е (pračytáje)
1st plural (мы ‎(my))	—	прачыта́ем (pračytájem)
2nd plural (вы ‎(vy))	—	прачыта́еце (pračytájecje)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	—	прачыта́юць (pračytájucʹ)
imperative	singular	plural
	прачыта́й (pračytáj)	прачыта́йце (pračytájcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	прачыта́ў (pračytáŭ)	прачыта́лі (pračytáli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	прачыта́ла (pračytála)
neuter (яно́ ‎(janó))	прачыта́ла (pračytála)