Definify.com
Definition 2025
нарыть
нарыть
Russian
Verb
нары́ть • (narýtʹ) pf
Conjugation
Conjugation of нары́ть (class 12a perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | нары́ть narýtʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | нары́вший narývšij |
| passive | — | нары́тый narýtyj |
| adverbial | — | нары́в narýv, нары́вши narývši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | наро́ю naróju |
| 2nd singular (ты) | — | наро́ешь naróješʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | наро́ет narójet |
| 1st plural (мы) | — | наро́ем narójem |
| 2nd plural (вы) | — | наро́ете narójete |
| 3rd plural (они́) | — | наро́ют narójut |
| imperative | singular | plural |
| наро́й narój |
наро́йте narójte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | нары́л narýl |
нары́ли narýli |
| feminine (я/ты/она́) | нары́ла narýla |
|
| neuter (оно́) | нары́ло narýlo |
|