Definify.com

Definition 2024

зні́кнуць • ‎(zníknucʹ) ‎(perfective, imperfective знікаць)

Conjugation of знікнуць

perfective aspect
infinitive	зні́кнуць (zníknucʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	зні́кшы (zníkšy)
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	—	зні́кну (zníknu)
2nd singular (ты ‎(ty))	—	зні́кнеш (zníknješ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	—	зні́кне (zníknje)
1st plural (мы ‎(my))	—	зні́кнем (zníknjem)
2nd plural (вы ‎(vy))	—	зні́кнеце (zníknjecje)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	—	зні́кнуць (zníknucʹ)
imperative	singular	plural
	зні́кні (zníkni)	зні́кніце (zníknicje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	знік (znik)	зні́клі (zníkli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	зні́кла (zníkla)
neuter (яно́ ‎(janó))	зні́кла (zníkla)