Definify.com

Definition 2024

зачыні́ць • ‎(začynícʹ) ‎(perfective, imperfective зачыняць)

Conjugation of зачыніць

perfective aspect
infinitive	зачыні́ць (začynícʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	зачыні́ўшы (začyníŭšy)
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	—	зачыню́ (začynjú)
2nd singular (ты ‎(ty))	—	зачы́ніш (začýniš)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	—	зачы́ніць (začýnicʹ)
1st plural (мы ‎(my))	—	зачы́нім (začýnim)
2nd plural (вы ‎(vy))	—	зачы́ніце (začýnicje)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	—	зачы́няць (začýnjacʹ)
imperative	singular	plural
	зачыні́ (začyní)	зачыні́це (začynícje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	зачыні́ў (začyníŭ)	зачыні́лі (začyníli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	зачыні́ла (začyníla)
neuter (яно́ ‎(janó))	зачыні́ла (začyníla)