Definify.com

Definition 2024

біць • ‎(bicʹ) impf ‎(perfective пабі́ць)

Conjugation of біць

imperfective aspect
infinitive	біць (bicʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	б’ю (bʺju)	бу́ду біць (búdu bicʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	б’еш (bʺješ)	бу́дзеш біць (búdzješ bicʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	б’е (bʺje)	бу́дзе біць (búdzje bicʹ)
1st plural (мы ‎(my))	б’ём (bʺjóm)	бу́дзем біць (búdzjem bicʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	б’яце́ (bʺjacjé)	бу́дзеце біць (búdzjecje bicʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	б’юць (bʺjucʹ)	бу́дуць біць (búducʹ bicʹ)
imperative	singular	plural
	бі (bi)	бі́це (bícje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	біў (biŭ)	бі́лі (bíli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	бі́ла (bíla)
neuter (яно́ ‎(janó))	бі́ла (bíla)