Definify.com
Definition 2025
брякать
брякать
Russian
Verb
бря́кать • (brjákatʹ) impf (perfective бря́кнуть)
-  (colloquial) to clatter, clang, clank
- бря́кать посу́дой ― brjákatʹ posúdoj ― clatter crockery
 
 - (colloquial) to bang down, drop (let fall) with a bang/crash, to drop with a thud, fling, hurl
 - (colloquial) to blab, blurt out
 
Conjugation
Conjugation of бря́кать (class 1a imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive |  бря́кать brjákatʹ  | 
|
| participles | present tense | past tense | 
| active |  бря́кающий brjákajuščij  | 
 бря́кавший brjákavšij  | 
| passive |  бря́каемый brjákajemyj  | 
 бря́канный brjákannyj  | 
| adverbial |  бря́кая brjákaja  | 
 бря́кав brjákav, бря́кавши brjákavši  | 
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) |  бря́каю brjákaju  | 
 бу́ду бря́кать búdu brjákatʹ  | 
| 2nd singular (ты) |  бря́каешь brjákaješʹ  | 
 бу́дешь бря́кать búdešʹ brjákatʹ  | 
| 3rd singular (он/она́/оно́) |  бря́кает brjákajet  | 
 бу́дет бря́кать búdet brjákatʹ  | 
| 1st plural (мы) |  бря́каем brjákajem  | 
 бу́дем бря́кать búdem brjákatʹ  | 
| 2nd plural (вы) |  бря́каете brjákajete  | 
 бу́дете бря́кать búdete brjákatʹ  | 
| 3rd plural (они́) |  бря́кают brjákajut  | 
 бу́дут бря́кать búdut brjákatʹ  | 
| imperative | singular | plural | 
|  бря́кай brjákaj  | 
 бря́кайте brjákajte  | 
|
| past tense | singular |  plural (мы/вы/они́)  | 
| masculine (я/ты/он) |  бря́кал brjákal  | 
 бря́кали brjákali  | 
| feminine (я/ты/она́) |  бря́кала brjákala  | 
|
| neuter (оно́) |  бря́кало brjákalo  | 
|
Derived terms
| 
 imperfective 
  | 
 perfective 
  | 
Related terms
- бряца́ть (brjacátʹ), бряца́ние (brjacánije)
 - бряк (brjak)
 - побряку́шка (pobrjakúška)