Definify.com

Definition 2024

адчыні́ць • ‎(adčynícʹ) ‎(perfective, imperfective адчыняць)

Conjugation of адчыніць

perfective aspect
infinitive	адчыні́ць (adčynícʹ)
adverbial	present tense	past tense
	—	адчыні́ўшы (adčyníŭšy)
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	—	адчыню́ (adčynjú)
2nd singular (ты ‎(ty))	—	адчы́ніш (adčýniš)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	—	адчы́ніць (adčýnicʹ)
1st plural (мы ‎(my))	—	адчы́нім (adčýnim)
2nd plural (вы ‎(vy))	—	адчы́ніце (adčýnicje)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	—	адчы́няць (adčýnjacʹ)
imperative	singular	plural
	адчыні́ (adčyní)	адчыні́це (adčynícje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	адчыні́ў (adčyníŭ)	адчыні́лі (adčyníli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	адчыні́ла (adčyníla)
neuter (яно́ ‎(janó))	адчыні́ла (adčyníla)