Definify.com
Definition 2024
абвінаваціць
абвінаваціць
Belarusian
Verb
абвінава́ціць • (abvinavácic’) (perfective, imperfective абвінавачваць)
- to accuse (ў/у + prepositional, of)
Conjugation
Conjugation of абвінаваціць
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | абвінава́ціць (abvinavácicʹ) | |
| adverbial | present tense | past tense |
| — | абвінава́ціўшы (abvinaváciŭšy) | |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я (ja)) | — | абвінава́чу (abvinaváču) |
| 2nd singular (ты (ty)) | — | абвінава́ціш (abvinaváciš) |
| 3rd singular (ён (jón)/яна́ (janá)/яно́ (janó)) | — | абвінава́ціць (abvinavácicʹ) |
| 1st plural (мы (my)) | — | абвінава́цім (abvinavácim) |
| 2nd plural (вы (vy)) | — | абвінава́ціце (abvinavácicje) |
| 3rd plural (яны́ (janý)) | — | абвінава́цяць (abvinavácjacʹ) |
| imperative | singular | plural |
| абвінава́ць (abvinavácʹ) | абвінава́цьце (abvinavácʹcje) | |
| past tense | singular | plural (мы (my), вы (vy), яны́ (janý)) |
| masculine (я (ja), ты (ty), ён (jón)) | абвінава́ціў (abvinaváciŭ) | абвінава́цілі (abvinavácili) |
| feminine (я (ja), ты (ty), яна́ (janá)) | абвінава́ціла (abvinavácila) | |
| neuter (яно́ (janó)) | абвінава́ціла (abvinavácila) | |