Definify.com
Definition 2025
χρονίζω
χρονίζω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /xroníz̚zo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /xroníz̚zo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /xɾonízo/
Verb
χρονίζω • (khronízō)
-  to spend time
-  (passive) to be prolonged or protracted
-  Andocides, Collected Works 27.1
 -  to grow up
 
Inflection
    Present: χρονίζω, χρονίζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | χρονίζω | χρονίζεις | χρονίζει | χρονίζετον | χρονίζετον | χρονίζομεν | χρονίζετε | χρονίζουσῐ(ν) | 
| subjunctive | χρονίζω | χρονίζῃς | χρονίζῃ | χρονίζητον | χρονίζητον | χρονίζωμεν | χρονίζητε | χρονίζωσῐ(ν) | |
| optative | χρονίζοιμῐ | χρονίζοις | χρονίζοι | χρονίζοιτον | χρονιζοίτην | χρονίζοιμεν | χρονίζοιτε | χρονίζοιεν | |
| imperative | χρονῖζε | χρονιζέτω | χρονίζετον | χρονιζέτων | χρονίζετε | χρονιζόντων | |||
| middle/ passive | indicative | χρονίζομαι | χρονίζει/ χρονίζῃ | χρονίζεται | χρονίζεσθον | χρονίζεσθον | χρονιζόμεθᾰ | χρονίζεσθε | χρονίζονται | 
| subjunctive | χρονίζωμαι | χρονίζῃ | χρονίζηται | χρονίζησθον | χρονίζησθον | χρονιζώμεθᾰ | χρονίζησθε | χρονίζωνται | |
| optative | χρονιζοίμην | χρονίζοιο | χρονίζοιτο | χρονίζοισθον | χρονιζοίσθην | χρονιζοίμεθᾰ | χρονίζοισθε | χρονίζοιντο | |
| imperative | χρονίζου | χρονιζέσθω | χρονίζεσθον | χρονιζέσθων | χρονίζεσθε | χρονιζέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | χρονίζειν | χρονίζεσθαι | |||||||
| participle | χρονίζων , χρονίζουσᾰ , χρονῖζον | χρονιζόμενος , χρονιζομένη , χρονιζόμενον | |||||||
    Imperfect: ἐχρόνιζον, ἐχρονιζόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐχρόνιζον | ἐχρόνιζες | ἐχρόνιζε | ἐχρονίζετον | ἐχρονιζέτην | ἐχρονίζομεν | ἐχρονίζετε | ἐχρόνιζον | 
| middle/ passive | ἐχρονιζόμην | ἐχρονίζου | ἐχρονίζετο | ἐχρονίζεσθον | ἐχρονιζέσθην | ἐχρονιζόμεθᾰ | ἐχρονίζεσθε | ἐχρονίζοντο | |
    Future: χρονίσω, χρονίσομαι, χρονισθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | χρονίσω | χρονίσεις | χρονίσει | χρονίσετον | χρονίσετον | χρονίσομεν | χρονίσετε | χρονίσουσῐ(ν) | 
| optative | χρονίσοιμῐ | χρονίσοις | χρονίσοι | χρονίσοιτον | χρονισοίτην | χρονίσοιμεν | χρονίσοιτε | χρονίσοιεν | |
| middle | indicative | χρονίσομαι | χρονίσει/ χρονίσῃ | χρονίσεται | χρονίσεσθον | χρονίσεσθον | χρονισόμεθᾰ | χρονίσεσθε | χρονίσονται | 
| optative | χρονισοίμην | χρονίσοιο | χρονίσοιτο | χρονίσοισθον | χρονισοίσθην | χρονισοίμεθᾰ | χρονίσοισθε | χρονίσοιντο | |
| passive | indicative | χρονισθήσομαι | χρονισθήσει/ χρονισθήσῃ | χρονισθήσεται | χρονισθήσεσθον | χρονισθήσεσθον | χρονισθησόμεθᾰ | χρονισθήσεσθε | χρονισθήσονται | 
| optative | χρονισθησοίμην | χρονισθήσοιο | χρονισθήσοιτο | χρονισθήσοισθον | χρονισθησοίσθην | χρονισθησοίμεθᾰ | χρονισθήσοισθε | χρονισθήσοιντο | |
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | χρονίσειν | χρονίσεσθαι | χρονισθήσεσθαι | ||||||
| participle | χρονίσων , χρονίσουσᾰ , χρονῖσον | χρονισόμενος , χρονισομένη , χρονισόμενον | χρονισθησόμενος , χρονισθησομένη , χρονισθησόμενον | ||||||
    Future: χρονιῶ, χρονιοῦμαι, χρονιήσομαι (Attic)
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | χρονιῶ/ χρονιέω | χρονιεῖς | χρονιεῖ | χρονιεῖτον | χρονιεῖτον | χρονιοῦμεν | χρονιεῖτε | χρονιοῦσῐ(ν) | 
| optative | χρονιοίην/ χρονιοῖμῐ | χρονιοίης/ χρονιοῖς | χρονιοίη/ χρονιοῖ | χρονιοῖτον | χρονιοίτην | χρονιοῖμεν | χρονιοῖτε | χρονιοῖεν | |
| middle | indicative | χρονιοῦμαι | χρονιῇ/ χρονιεῖ | χρονιεῖται | χρονιεῖσθον | χρονιεῖσθον | χρονιούμεθᾰ | χρονιεῖσθε | χρονιοῦνται | 
| optative | χρονιοίμην | χρονιοῖο | χρονιοῖτο | χρονιοῖσθον | χρονιοίσθην | χρονιοίμεθᾰ | χρονιοῖσθε | χρονιοῖντο | |
| passive | indicative | χρονιήσομαι | χρονιήσει/ χρονιήσῃ | χρονιήσεται | χρονιήσεσθον | χρονιήσεσθον | χρονιησόμεθᾰ | χρονιήσεσθε | χρονιήσονται | 
| optative | χρονιησοίμην | χρονιήσοιο | χρονιήσοιτο | χρονιήσοισθον | χρονιησοίσθην | χρονιησοίμεθᾰ | χρονιήσοισθε | χρονιήσοιντο | |
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | χρονιεῖν | χρονιεῖσθαι | χρονιήσεσθαι | ||||||
| participle | χρονιῶν , χρονιοῦσᾰ , χρονιοῦν | χρονιούμενος , χρονιουμένη , χρονιούμενον | χρονιησόμενος , χρονιησομένη , χρονιησόμενον | ||||||
References
- χρονίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- χρονίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «χρονίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G5549”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- LSJ 8th edition