Definify.com

Definition 2024

χέζω

Ancient Greek

Verb

χέζω • ‎(khézō)

to defecate, poop
- Strattis, Chrysippus 1
- Eupolis, Flatterers 17
- Aristophanes, The Knights 1057
- Aristophanes, The Acharnians 1170

Inflection

Present: χέζω, χέζομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέζω	χέζεις	χέζει	χέζετον	χέζετον	χέζομεν	χέζετε	χέζουσῐ(ν)
	subjunctive	χέζω	χέζῃς	χέζῃ	χέζητον	χέζητον	χέζωμεν	χέζητε	χέζωσῐ(ν)
	optative	χέζοιμῐ	χέζοις	χέζοι	χέζοιτον	χεζοίτην	χέζοιμεν	χέζοιτε	χέζοιεν
	imperative		χέζε	χεζέτω	χέζετον	χεζέτων		χέζετε	χεζόντων
middle/ passive	indicative	χέζομαι	χέζει/ χέζῃ	χέζεται	χέζεσθον	χέζεσθον	χεζόμεθᾰ	χέζεσθε	χέζονται
	subjunctive	χέζωμαι	χέζῃ	χέζηται	χέζησθον	χέζησθον	χεζώμεθᾰ	χέζησθε	χέζωνται
	optative	χεζοίμην	χέζοιο	χέζοιτο	χέζοισθον	χεζοίσθην	χεζοίμεθᾰ	χέζοισθε	χέζοιντο
	imperative		χέζου	χεζέσθω	χέζεσθον	χεζέσθων		χέζεσθε	χεζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χέζειν				χέζεσθαι
participle		χέζων , χέζουσᾰ , χέζον				χεζόμενος , χεζομένη , χεζόμενον

Imperfect: ἔχεζον, ἐχεζόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεζον	ἔχεζες	ἔχεζε	ἐχέζετον	ἐχεζέτην	ἐχέζομεν	ἐχέζετε	ἔχεζον
middle/ passive	indicative	ἐχεζόμην	ἐχέζου	ἐχέζετο	ἐχέζεσθον	ἐχεζέσθην	ἐχεζόμεθᾰ	ἐχέζεσθε	ἐχέζοντο

Future: χεσῶ, χεσοῦμαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεσῶ/ χεσέω	χεσεῖς	χεσεῖ	χεσεῖτον	χεσεῖτον	χεσοῦμεν	χεσεῖτε	χεσοῦσῐ(ν)
active	optative	χεσοίην/ χεσοῖμῐ	χεσοίης/ χεσοῖς	χεσοίη/ χεσοῖ	χεσοῖτον	χεσοίτην	χεσοῖμεν	χεσοῖτε	χεσοῖεν
middle	indicative	χεσοῦμαι	χεσῇ/ χεσεῖ	χεσεῖται	χεσεῖσθον	χεσεῖσθον	χεσούμεθᾰ	χεσεῖσθε	χεσοῦνται
middle	optative	χεσοίμην	χεσοῖο	χεσοῖτο	χεσοῖσθον	χεσοίσθην	χεσοίμεθᾰ	χεσοῖσθε	χεσοῖντο
		active				middle
infinitive		χεσεῖν				χεσεῖσθαι
participle		χεσῶν , χεσοῦσᾰ , χεσοῦν				χεσούμενος , χεσουμένη , χεσούμενον

Aorist: ἔχεσα, ἐχεσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεσα	ἔχεσας	ἔχεσε	ἐχέσατον	ἐχεσάτην	ἐχέσαμεν	ἐχέσατε	ἔχεσαν
	subjunctive	χέσω	χέσῃς	χέσῃ	χέσητον	χέσητον	χέσωμεν	χέσητε	χέσωσῐ(ν)
	optative	χέσαιμῐ	χέσαις/ χέσειας	χέσαι/ χέσειε	χέσαιτον	χεσαίτην	χέσαιμεν	χέσαιτε	χέσαιεν/ χέσειαν
	imperative		χέσον	χεσάτω	χέσατον	χεσάτων		χέσατε	χεσάντων
middle	indicative	ἐχεσάμην	ἐχέσω	ἐχέσατο	ἐχέσασθον	ἐχεσάσθην	ἐχεσάμεθα	ἐχέσασθε	ἐχέσαντο
	subjunctive	χέσωμαι	χέσῃ	χέσηται	χέσησθον	χέσησθον	χεσώμεθα	χέσησθε	χέσωνται
	optative	χεσαίμην	χέσαιο	χέσαιτο	χέσαισθον	χεσαίσθην	χεσαίμεθα	χέσαισθε	χέσαιντο
	imperative		χέσαι	χεσάσθω	χέσασθον	χεσάσθων		χέσασθε	χεσάσθων
		active				middle
infinitive		χέσαι				χέσασθαι
participle	m	χέσᾱς				χεσάμενος
	f	χέσᾱσα				χεσαμένη
	n	χέσαν				χεσάμενον

Aorist: ἔχεσον, ἐχεσόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεσον	ἔχεσες	ἔχεσε	ἐχέσετον	ἐχεσέτην	ἐχέσομεν	ἐχέσετε	ἔχεσον
	subjunctive	χέσω	χέσῃς	χέσῃ	χέσητον	χέσητον	χέσωμεν	χέσητε	χέσωσῐ(ν)
	optative	χέσοιμῐ	χέσοις	χέσοι	χέσοιτον	χεσοίτην	χέσοιμεν	χέσοιτε	χέσοιεν
	imperative		χέσε	χεσέτω	χέσετον	χεσέτων		χέσετε	χεσόντων
middle	indicative	ἐχεσόμην	ἐχέσου	ἐχέσετο	ἐχέσεσθον	ἐχεσέσθην	ἐχεσόμεθᾰ	ἐχέσεσθε	ἐχέσοντο
	subjunctive	χέσωμαι	χέσῃ	χέσηται	χέσησθον	χέσησθον	χεσώμεθᾰ	χέσησθε	χέσωνται
	optative	χεσοίμην	χέσοιο	χέσοιτο	χέσοισθον	χεσοίσθην	χεσοίμεθᾰ	χέσοισθε	χέσοιντο
	imperative		χεσοῦ	χεσέσθω	χέσεσθον	χεσέσθων		χέσεσθε	χεσέσθων
		active				middle
infinitive		χεσεῖν				χεσέσθαι
participle	m	χεσών				χεσόμενος
	f	χεσοῦσᾰ				χεσομένη
	n	χεσόν				χεσόμενον

Perfect: κέχοδᾰ, κέχεσμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέχοδᾰ	κέχοδᾰς	κέχοδε	κεχόδᾰτον	κεχόδᾰτον	κεχόδᾰμεν	κεχόδᾰτε	κέχοδᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχοδὼς ὦ/ κεχόδω	κεχοδὼς ᾖς/ κεχόδῃς	κεχοδὼς ᾖ/ κεχόδῃ	κεχοδότε ἦτον/ κεχόδητον	κεχοδότε ἦτον/ κεχόδητον	κεχοδότες ὦμεν/ κεχόδωμεν	κεχοδότες ἦτε/ κεχόδητε	κεχοδότες ὦσῐ(ν)/ κεχόδωσῐ(ν)
	optative	κεχοδὼς εἴην/ κεχόδοιμῐ/ κεχοδοίην	κεχοδὼς εἴης/ κεχόδοις/ κεχοδοίης	κεχοδὼς εἴη/ κεχόδοι/ κεχοδοίη	κεχοδότε εἴητον/ κεχοδότε εἶτον/ κεχόδοιτον	κεχοδὀτε εἰήτην/ κεχοδότε εἴτην/ κεχοδοίτην	κεχοδότες εἴημεν/ κεχοδότες εἶμεν/ κεχόδοιμεν	κεχοδότες εἴητε/ κεχοδότες εἶτε/ κεχόδοιτε	κεχοδότες εἴησᾰν/ κεχοδότε εἶεν/ κεχόδοιεν
	imperative		κεχοδὼς ἴσθῐ	κεχοδὼς ἔστω	κεχοδότε ἔστον	κεχοδότε ἔστων		κεχοδότες ἔστε	κεχοδότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κέχεσμαι	κέχεσαι	κέχεσται	κέχεσθον	κέχεσθον	κεχέσμεθᾰ	κέχεσθε	κεχεσμένοι εἰσί
	subjunctive	κεχεσμένος ὦ	κεχεσμένος ᾖς	κεχεσμένος ᾖ	κεχεσμένω ἦτον	κεχεσμένω ἦτον	κεχεσμένοι ὦμεν	κεχεσμένοι ἦτε	κεχεσμένοι ὦσῐ
	optative	κεχεσμένος εἴην	κεχεσμένος εἴης	κεχεσμένος εἴη	κεχεσμένοι εἴητον/ κεχεσμένοι εἶτον	κεχεσμένω εἰήτην/ κεχεσμένω εἴτην	κεχεσμένοι εἴημεν/ κεχεσμένοι εἶμεν	κεχεσμένοι εἴητε/ κεχεσμένοι εἶτε	κεχεσμένοι εἴησᾰν/ κεχεσμένοι εἶεν
	imperative		κέχεσο	κεχέσθω	κέχεσθον	κεχέσθων		κέχεσθε	κεχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχοδέναι				κεχέσθαι
participle		κεχοδώς , κεχοδυῖᾰ , κεχοδός				κεχεσμένος , κεχεσμένη , κεχεσμένον

References

χέζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
χέζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«χέζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
LSJ 8th edition

Greek

Etymology

From the Ancient Greek χέζω ‎(khézō).

Pronunciation

IPA^(key): [ˈçezo]

Verb

χέζω • ‎(chézo) ‎(simple past έχεσα, passive form χέζομαι)

(intransitive, offensive, vulgar) ****, shite, take a ****, crap

Που είναι η τουαλέτα; Πρέπει να χέσω.‎ ― Pou eínai i toualéta? Prépei na chéso. ― Where's the toilet? I have to ****.

Κάποιος έχει χέσει εδώ μέσα.‎ ― Kápoios échei chései edó mésa. ― Someone has **** in here.
(transitive, offensive, vulgar) ****, beshit (soil something or someone with faeces)
Κατά λάθος, έχεσε το βρακί της.‎ ― Katá láthos, échese to vrakí tis. ― By accident, she **** her knickers.
(transitive, figuratively) scold, berate, bollock
Το αφεντικό του τον έχεσε.‎ ― To afentikó tou ton échese. ― His boss scolded him.

Conjugation

χέζω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	χέζω	έχεζα	θα χέζω	να χέζω
2s	χέζεις	έχεζες	θα χέζεις	να χέζεις	χέζε
3s	χέζει	έχεζε	θα χέζει	να χέζει

1p	χέζουμε, χέζομε	χέζαμε	θα χέζουμε, χέζομε	να χέζουμε, χέζομε
2p	χέζετε	χέζατε	θα χέζετε	να χέζετε	χέζετε
3p	χέζουν, χέζουνε	έχεζαν, χέζαν, χέζανε	θα χέζουν, χέζουνε	να χέζουν, χέζουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	χέσω	έχεσα	θα χέσω	να χέσω
2s	χέσεις	έχεσες	θα χέσεις	να χέσεις	χέσε
3s	χέσει	έχεσε	θα χέσει	να χέσει

1p	χέσουμε, χέσομε	χέσαμε	θα χέσουμε, χέσομε	να χέσουμε, χέσομε
2p	χέσετε	χέσατε	θα χέσετε	να χέσετε	χέστε, χέστε
3p	χέσουν, χέσουνε	έχεσαν, χέσαν, χέσανε	θα χέσουν, χέσουνε	να χέσουν, χέσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω χέσει	είχα χέσει	θα έχω χέσει	να έχω χέσει
2s	έχεις χέσει	είχες χέσει	θα έχεις χέσει	να έχεις χέσει	έχε χεσμένο
3s	έχει χέσει	είχε χέσει	θα έχει χέσει	να έχει χέσει

1p	έχουμε χέσει	είχαμε χέσει	θα έχουμε χέσει	να έχουμε χέσει
2p	έχετε χέσει	είχατε χέσει	θα έχετε χέσει	να έχετε χέσει	έχετε χεσμένο
3p	έχουν χέσει	είχαν χέσει	θα έχουν χέσει	να έχουν χέσει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) χεσμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) χεσμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) χεσμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) χεσμένο

	Participle:	χέζοντας	Non-finite ^‡	χέσει	23, 1h

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

(defecate): αφοδεύω ‎(afodévo), αποπατώ ‎(apopató), κάνω κακά ‎(káno kaká)

Related terms

δε μας χέζεις ‎(de mas chézeis, “get lost, bite me”)
δε με χέζεις ‎(de me chézeis, “get lost, bite me”)
μη χέσω ‎(mi chéso)
ξεχέζω ‎(xechézo, “scold”)
χεζάς ‎(chezás, “chickenshit, coward”)
χεζού ‎(chezoú, “chickenshit, coward”)
χέσε μας ‎(chése mas, “bite me”)

χέσε με ‎(chése me, “bite me”)
χέσε μέσα ‎(chése mésa)
χέσε ψηλά κι αγνάντευε ‎(chése psilá ki agnánteve)
χέσιμο n ‎(chésimo, “****, crap”)
χέστης m ‎(chéstis, “chickenshit, coward”)
χέστρα f ‎(chéstra, “****, toilet”)
χεσμένος ‎(chesménos, “****-stained”)

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵʰéd-. Cognates include Avestan 𐬵𐬀𐬜𐬀𐬲 ‎(zaδah, “anus”), Sanskrit हद् ‎(had), हदति ‎(hadati, “to evacuate, discharge excrement”), Old Armenian ձետ ‎(jet, “tail, ****”), Albanian dhjes ‎(“to ****”) and Kurdish زوتك ‎(zutik, “anus”).

Pronunciation

5th BC Attic: IPA: /kʰéz.dɔː/
1st BC Egyptian: IPA: /ˈkʰɛ.zo/
4th AD Koine: IPA: /ˈxe.zo/
10th AD Byzantine: IPA: /ˈçe.zo/
15th AD Constantinopolitan: IPA: /ˈçe.zo/

Definify.com

Definition 2024

χέζω

χέζω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms

Related terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results