Definify.com

Definition 2024

φοβέω

Ancient Greek

Verb

φοβέω • ‎(phobéō) future: φοβήσω aorist: ἐφόβησα perfect mediopassive: πεφόβημαι aorist passive: ἐφοβήθην

(Epic) I put to flight
I terrify, alarm
I threaten
(passive) I am frightened
1. I am in awe of, I dread

Inflection

Present: φοβῶ, φοβοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φοβῶ	φοβεῖς	φοβεῖ	φοβεῖτον	φοβεῖτον	φοβοῦμεν	φοβεῖτε	φοβοῦσῐ(ν)
	subjunctive	φοβῶ	φοβῇς	φοβῇ	φοβῆτον	φοβῆτον	φοβῶμεν	φοβῆτε	φοβῶσῐ(ν)
	optative	φοβοίην/ φοβοῖμῐ	φοβοίης/ φοβοῖς	φοβοίη/ φοβοῖ	φοβοίητον/ φοβοῖτον	φοβοιήτην/ φοβοίτην	φοβοίημεν/ φοβοῖμεν	φοβοίητε/ φοβοῖτε	φοβοίησᾰν/ φοβοῖεν
	imperative		φόβει	φοβείτω	φοβεῖτον	φοβείτων		φοβεῖτε	φοβούντων
middle/ passive	indicative	φοβοῦμαι	φοβῇ/ φοβεῖ	φοβεῖται	φοβεῖσθον	φοβεῖσθον	φοβούμεθᾰ	φοβεῖσθε	φοβοῦνται
	subjunctive	φοβῶμαι	φοβῇ	φοβῆται	φοβῆσθον	φοβῆσθον	φοβώμεθᾰ	φοβῆσθε	φοβῶνται
	optative	φοβοίμην	φοβοῖο	φοβοῖτο	φοβοῖσθον	φοβοίσθην	φοβοίμεθᾰ	φοβοῖσθε	φοβοῖντο
	imperative		φοβοῦ	φοβείσθω	φοβεῖσθον	φοβείσθων		φοβεῖσθε	φοβείσθων
		active				middle/passive
infinitive		φοβεῖν				φοβεῖσθαι
participle		φοβῶν , φοβοῦσᾰ , φοβοῦν				φοβούμενος , φοβουμένη , φοβούμενον

Present: φοβέω, φοβέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φοβέω	φοβέεις	φοβέει	φοβέετον	φοβέετον	φοβέομεν	φοβέετε	φοβέουσῐ(ν)
	subjunctive	φοβέω	φοβέῃς	φοβέῃ	φοβέητον	φοβέητον	φοβέωμεν	φοβέητε	φοβέωσῐ(ν)
	optative	φοβέοιμῐ	φοβέοις	φοβέοι	φοβέοιτον	φοβεοίτην	φοβέοιμεν	φοβέοιτε	φοβέοιεν
	imperative		φόβεε	φοβεέτω	φοβεετον	φοβεέτων		φοβεετε	φοβεόντων
middle/ passive	indicative	φοβέομαι	φοβέει/ φοβέῃ	φοβέεται	φοβέεσθον	φοβέεσθον	φοβεόμεθᾰ	φοβέεσθε	φοβέονται
	subjunctive	φοβέωμαι	φοβέῃ	φοβέηται	φοβέησθον	φοβέησθον	φοβεώμεθᾰ	φοβέησθε	φοβέωνται
	optative	φοβεοίμην	φοβέοιο	φοβέοιτο	φοβέοισθον	φοβεοίσθην	φοβεοίμεθᾰ	φοβέοισθε	φοβέοιντο
	imperative		φοβέου	φοβεέσθω	φοβέεσθον	φοβεέσθων		φοβέεσθε	φοβεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φοβέειν				φοβέεσθαι
participle		φοβέων , φοβέουσᾰ , φόβεον				φοβεόμενος , φοβεομένη , φοβεόμενον

Imperfect: ἐφόβουν, ἐφοβούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόβουν	ἐφόβεις	ἐφόβει	ἐφοβεῖτον	ἐφοβείτην	ἐφοβοῦμεν	ἐφοβεῖτε	ἐφόβουν
middle/ passive	indicative	ἐφοβούμην	ἐφοβοῦ	ἐφοβεῖτο	ἐφοβεῖσθον	ἐφοβείσθην	ἐφοβούμεθᾰ	ἐφοβεῖσθε	ἐφοβοῦντο

Imperfect: ἐφόβεον, ἐφοβεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόβεον	ἐφόβεες	ἐφόβεε	ἐφοβέετον	ἐφοβεέτην	ἐφοβέομεν	ἐφοβέετε	ἐφόβεον
middle/ passive	indicative	ἐφοβεόμην	ἐφοβέου	ἐφοβέετο	ἐφοβέεσθον	ἐφοβεέσθην	ἐφοβεόμεθᾰ	ἐφοβέεσθε	ἐφοβέοντο

Future: φοβήσω, φοβήσομαι, φοβηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φοβήσω	φοβήσεις	φοβήσει	φοβήσετον	φοβήσετον	φοβήσομεν	φοβήσετε	φοβήσουσῐ(ν)
active	optative	φοβήσοιμῐ	φοβήσοις	φοβήσοι	φοβήσοιτον	φοβησοίτην	φοβήσοιμεν	φοβήσοιτε	φοβήσοιεν
middle	indicative	φοβήσομαι	φοβήσει/ φοβήσῃ	φοβήσεται	φοβήσεσθον	φοβήσεσθον	φοβησόμεθᾰ	φοβήσεσθε	φοβήσονται
middle	optative	φοβησοίμην	φοβήσοιο	φοβήσοιτο	φοβήσοισθον	φοβησοίσθην	φοβησοίμεθᾰ	φοβήσοισθε	φοβήσοιντο
passive	indicative	φοβηθήσομαι	φοβηθήσει/ φοβηθήσῃ	φοβηθήσεται	φοβηθήσεσθον	φοβηθήσεσθον	φοβηθησόμεθᾰ	φοβηθήσεσθε	φοβηθήσονται
passive	optative	φοβηθησοίμην	φοβηθήσοιο	φοβηθήσοιτο	φοβηθήσοισθον	φοβηθησοίσθην	φοβηθησοίμεθᾰ	φοβηθήσοισθε	φοβηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φοβήσειν			φοβήσεσθαι		φοβηθήσεσθαι
participle		φοβήσων , φοβήσουσᾰ , φοβῆςον			φοβησόμενος , φοβησομένη , φοβησόμενον		φοβηθησόμενος , φοβηθησομένη , φοβηθησόμενον

Aorist: ἐφόβησα, ἐφοβησάμην, ἐφοβήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόβησα	ἐφόβησας	ἐφόβησε	ἐφοβήσατον	ἐφοβησάτην	ἐφοβήσαμεν	ἐφοβήσατε	ἐφόβησαν
	subjunctive	φοβήσω	φοβήσῃς	φοβήσῃ	φοβήσητον	φοβήσητον	φοβήσωμεν	φοβήσητε	φοβήσωσῐ(ν)
	optative	φοβήσαιμῐ	φοβήσαις/ φοβήσειας	φοβήσαι/ φοβήσειε	φοβήσαιτον	φοβησαίτην	φοβήσαιμεν	φοβήσαιτε	φοβήσαιεν/ φοβήσειαν
	imperative		φόβησον	φοβησάτω	φοβήσατον	φοβησάτων		φοβήσατε	φοβησάντων
middle	indicative	ἐφοβησάμην	ἐφοβήσω	ἐφοβήσατο	ἐφοβήσασθον	ἐφοβησάσθην	ἐφοβησάμεθα	ἐφοβήσασθε	ἐφοβήσαντο
	subjunctive	φοβήσωμαι	φοβήσῃ	φοβήσηται	φοβήσησθον	φοβήσησθον	φοβησώμεθα	φοβήσησθε	φοβήσωνται
	optative	φοβησαίμην	φοβήσαιο	φοβήσαιτο	φοβήσαισθον	φοβησαίσθην	φοβησαίμεθα	φοβήσαισθε	φοβήσαιντο
	imperative		φόβησαι	φοβησάσθω	φοβήσασθον	φοβησάσθων		φοβήσασθε	φοβησάσθων
passive	indicative	ἐφοβήθην	ἐφοβήθης	ἐφοβήθη	ἐφοβήθητον	ἐφοβηθήτην	ἐφοβήθημεν	ἐφοβήθητε	ἐφοβήθησαν
	subjunctive	φοβηθῶ	φοβηθῇς	φοβηθῇ	φοβηθῆτον	φοβηθῆτον	φοβηθῶμεν	φοβηθῆτε	φοβηθῶσῐ(ν)
	optative	φοβηθείην	φοβηθείης	φοβηθείη	φοβηθεῖτον/ φοβηθείητον	φοβηθείτην/ φοβηθειήτην	φοβηθεῖμεν/ φοβηθείημεν	φοβηθεῖτε/ φοβηθείητε	φοβηθεῖεν/ φοβηθείησαν
	imperative		φοβήθητι	φοβηθήτω	φοβήθητον	φοβηθήτων		φοβήθητε	φοβηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φόβησαι			φοβήσασθαι		φοβηθῆναι
participle	m	φοβήσᾱς			φοβησάμενος		φοβηθείς
	f	φοβήσᾱσα			φοβησαμένη		φοβηθεῖσα
	n	φόβησαν			φοβησάμενον		φοβηθέν

Perfect: πεφόβημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πεφόβημαι	πεφόβησαι	πεφόβηται	πεφόβησθον	πεφόβησθον	πεφοβήμεθα	πεφόβησθε	πεφόβηνται
	subjunctive	πεφοβημένος ὦ	πεφοβημένος ᾖς	πεφοβημένος ᾖ	πεφοβημένω ἦτον	πεφοβημένω ἦτον	πεφοβημένοι ὦμεν	πεφοβημένοι ἦτε	πεφοβημένοι ὦσῐ
	optative	πεφοβημένος εἴην	πεφοβημένος εἴης	πεφοβημένος εἴη	πεφοβημένοι εἴητον/ πεφοβημένοι εἶτον	πεφοβημένω εἰήτην/ πεφοβημένω εἴτην	πεφοβημένοι εἴημεν/ πεφοβημένοι εἶμεν	πεφοβημένοι εἴητε/ πεφοβημένοι εἶτε	πεφοβημένοι εἴησαν/ πεφοβημένοι εἶεν
	imperative		πεφόβησο	πεφοβήσθω	πεφόβησθον	πεφοβήσθων		πεφόβησθε	πεφοβήσθων
		infinitive				participle
infinitive		πεφοβήσθαι				πεφοβημένος , πεφοβημένη , πεφοβημένον

Pluperfect: ἐπεφοβήμην

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
indicative	middle/ passive	ἐπεφοβήμην	ἐπεφόβησο	ἐπεφόβητο	ἐπεφόβησθον	ἐπεφοβήσθην	ἐπεφοβήμεθᾰ	ἐπεφόβησθε	ἐπεφόβηντο

References

φοβέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φοβέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φοβέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«φοβέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«φοβέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“G5399”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

φοβέω

φοβέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results