Definify.com

Definition 2024

τρέω • ‎(tréō)

This verb is not contracted, except when the contraction is into ει.

Present: τρῶ, τροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρῶ	τρεῖς	τρεῖ	τρεῖτον	τρεῖτον	τροῦμεν	τρεῖτε	τροῦσῐ(ν)
	subjunctive	τρῶ	τρῇς	τρῇ	τρῆτον	τρῆτον	τρῶμεν	τρῆτε	τρῶσῐ(ν)
	optative	τροίην/ τροῖμῐ	τροίης/ τροῖς	τροίη/ τροῖ	τροίητον/ τροῖτον	τροιήτην/ τροίτην	τροίημεν/ τροῖμεν	τροίητε/ τροῖτε	τροίησᾰν/ τροῖεν
	imperative		τρεί	τρείτω	τρεῖτον	τρείτων		τρεῖτε	τρούντων
middle/ passive	indicative	τροῦμαι	τρῇ/ τρεῖ	τρεῖται	τρεῖσθον	τρεῖσθον	τρούμεθᾰ	τρεῖσθε	τροῦνται
	subjunctive	τρῶμαι	τρῇ	τρῆται	τρῆσθον	τρῆσθον	τρώμεθᾰ	τρῆσθε	τρῶνται
	optative	τροίμην	τροῖο	τροῖτο	τροῖσθον	τροίσθην	τροίμεθᾰ	τροῖσθε	τροῖντο
	imperative		τροῦ	τρείσθω	τρεῖσθον	τρείσθων		τρεῖσθε	τρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τρεῖν				τρεῖσθαι
participle		τρῶν , τροῦσᾰ , τροῦν				τρούμενος , τρουμένη , τρούμενον

Present: τρέω, τρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρέω	τρέεις	τρέει	τρέετον	τρέετον	τρέομεν	τρέετε	τρέουσῐ(ν)
	subjunctive	τρέω	τρέῃς	τρέῃ	τρέητον	τρέητον	τρέωμεν	τρέητε	τρέωσῐ(ν)
	optative	τρέοιμῐ	τρέοις	τρέοι	τρέοιτον	τρεοίτην	τρέοιμεν	τρέοιτε	τρέοιεν
	imperative		τρέε	τρεέτω	τρεετον	τρεέτων		τρεετε	τρεόντων
middle/ passive	indicative	τρέομαι	τρέει/ τρέῃ	τρέεται	τρέεσθον	τρέεσθον	τρεόμεθᾰ	τρέεσθε	τρέονται
	subjunctive	τρέωμαι	τρέῃ	τρέηται	τρέησθον	τρέησθον	τρεώμεθᾰ	τρέησθε	τρέωνται
	optative	τρεοίμην	τρέοιο	τρέοιτο	τρέοισθον	τρεοίσθην	τρεοίμεθᾰ	τρέοισθε	τρέοιντο
	imperative		τρέου	τρεέσθω	τρέεσθον	τρεέσθων		τρέεσθε	τρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τρέειν				τρέεσθαι
participle		τρέων , τρέουσᾰ , τρέον				τρεόμενος , τρεομένη , τρεόμενον

Imperfect: ἔτρουν, ἐτρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτρουν	ἔτρεις	ἔτρει	ἐτρεῖτον	ἐτρείτην	ἐτροῦμεν	ἐτρεῖτε	ἔτρουν
middle/ passive	indicative	ἐτρούμην	ἐτροῦ	ἐτρεῖτο	ἐτρεῖσθον	ἐτρείσθην	ἐτρούμεθᾰ	ἐτρεῖσθε	ἐτροῦντο

Imperfect: ἔτρεον, ἐτρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτρεον	ἔτρεες	ἔτρεε	ἐτρέετον	ἐτρεέτην	ἐτρέομεν	ἐτρέετε	ἔτρεον
middle/ passive	indicative	ἐτρεόμην	ἐτρέου	ἐτρέετο	ἐτρέεσθον	ἐτρεέσθην	ἐτρεόμεθᾰ	ἐτρέεσθε	ἐτρέοντο

Aorist: ἔτρεσα, ἐτρεσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτρεσα	ἔτρεσας	ἔτρεσε	ἐτρέσατον	ἐτρεσάτην	ἐτρέσαμεν	ἐτρέσατε	ἔτρεσαν
	subjunctive	τρέσω	τρέσῃς	τρέσῃ	τρέσητον	τρέσητον	τρέσωμεν	τρέσητε	τρέσωσῐ(ν)
	optative	τρέσαιμῐ	τρέσαις/ τρέσειας	τρέσαι/ τρέσειε	τρέσαιτον	τρεσαίτην	τρέσαιμεν	τρέσαιτε	τρέσαιεν/ τρέσειαν
	imperative		τρέσον	τρεσάτω	τρέσατον	τρεσάτων		τρέσατε	τρεσάντων
middle	indicative	ἐτρεσάμην	ἐτρέσω	ἐτρέσατο	ἐτρέσασθον	ἐτρεσάσθην	ἐτρεσάμεθα	ἐτρέσασθε	ἐτρέσαντο
	subjunctive	τρέσωμαι	τρέσῃ	τρέσηται	τρέσησθον	τρέσησθον	τρεσώμεθα	τρέσησθε	τρέσωνται
	optative	τρεσαίμην	τρέσαιο	τρέσαιτο	τρέσαισθον	τρεσαίσθην	τρεσαίμεθα	τρέσαισθε	τρέσαιντο
	imperative		τρέσαι	τρεσάσθω	τρέσασθον	τρεσάσθων		τρέσασθε	τρεσάσθων
		active				middle
infinitive		τρέσαι				τρέσασθαι
participle	m	τρέσᾱς				τρεσάμενος
	f	τρέσᾱσα				τρεσαμένη
	n	τρέσαν				τρεσάμενον

τρέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τρέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τρέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«τρέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«τρέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
τρέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
LSJ 8th edition