Definify.com
Definition 2024
τιμωρέω
τιμωρέω
Ancient Greek
Verb
τιμωρέω • (timōréō) future: τιμωρήσω aorist: ἐτιμώρησα perfect mediopassive: τετιμώρημαι aorist passive: ἐτιμωρήθην
Inflection
Present: τιμωρῶ, τιμωροῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τιμωρῶ | τιμωρεῖς | τιμωρεῖ | τιμωρεῖτον | τιμωρεῖτον | τιμωροῦμεν | τιμωρεῖτε | τιμωροῦσῐ(ν) |
| subjunctive | τιμωρῶ | τιμωρῇς | τιμωρῇ | τιμωρῆτον | τιμωρῆτον | τιμωρῶμεν | τιμωρῆτε | τιμωρῶσῐ(ν) | |
| optative | τιμωροίην/ τιμωροῖμῐ |
τιμωροίης/ τιμωροῖς |
τιμωροίη/ τιμωροῖ |
τιμωροίητον/ τιμωροῖτον |
τιμωροιήτην/ τιμωροίτην |
τιμωροίημεν/ τιμωροῖμεν |
τιμωροίητε/ τιμωροῖτε |
τιμωροίησᾰν/ τιμωροῖεν |
|
| imperative | τιμώρει | τιμωρείτω | τιμωρεῖτον | τιμωρείτων | τιμωρεῖτε | τιμωρούντων | |||
| middle/
passive |
indicative | τιμωροῦμαι | τιμωρῇ/ τιμωρεῖ |
τιμωρεῖται | τιμωρεῖσθον | τιμωρεῖσθον | τιμωρούμεθᾰ | τιμωρεῖσθε | τιμωροῦνται |
| subjunctive | τιμωρῶμαι | τιμωρῇ | τιμωρῆται | τιμωρῆσθον | τιμωρῆσθον | τιμωρώμεθᾰ | τιμωρῆσθε | τιμωρῶνται | |
| optative | τιμωροίμην | τιμωροῖο | τιμωροῖτο | τιμωροῖσθον | τιμωροίσθην | τιμωροίμεθᾰ | τιμωροῖσθε | τιμωροῖντο | |
| imperative | τιμωροῦ | τιμωρείσθω | τιμωρεῖσθον | τιμωρείσθων | τιμωρεῖσθε | τιμωρείσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | τιμωρεῖν | τιμωρεῖσθαι | |||||||
| participle | τιμωρῶν , τιμωροῦσᾰ , τιμωροῦν | τιμωρούμενος , τιμωρουμένη , τιμωρούμενον | |||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τιμωρέω | τιμωρέεις | τιμωρέει | τιμωρέετον | τιμωρέετον | τιμωρέομεν | τιμωρέετε | τιμωρέουσῐ(ν) |
| subjunctive | τιμωρέω | τιμωρέῃς | τιμωρέῃ | τιμωρέητον | τιμωρέητον | τιμωρέωμεν | τιμωρέητε | τιμωρέωσῐ(ν) | |
| optative | τιμωρέοιμῐ | τιμωρέοις | τιμωρέοι | τιμωρέοιτον | τιμωρεοίτην | τιμωρέοιμεν | τιμωρέοιτε | τιμωρέοιεν | |
| imperative | τιμώρεε | τιμωρεέτω | τιμωρεετον | τιμωρεέτων | τιμωρεετε | τιμωρεόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | τιμωρέομαι | τιμωρέει/ τιμωρέῃ |
τιμωρέεται | τιμωρέεσθον | τιμωρέεσθον | τιμωρεόμεθᾰ | τιμωρέεσθε | τιμωρέονται |
| subjunctive | τιμωρέωμαι | τιμωρέῃ | τιμωρέηται | τιμωρέησθον | τιμωρέησθον | τιμωρεώμεθᾰ | τιμωρέησθε | τιμωρέωνται | |
| optative | τιμωρεοίμην | τιμωρέοιο | τιμωρέοιτο | τιμωρέοισθον | τιμωρεοίσθην | τιμωρεοίμεθᾰ | τιμωρέοισθε | τιμωρέοιντο | |
| imperative | τιμωρέου | τιμωρεέσθω | τιμωρέεσθον | τιμωρεέσθων | τιμωρέεσθε | τιμωρεέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | τιμωρέειν | τιμωρέεσθαι | |||||||
| participle | τιμωρέων , τιμωρέουσᾰ , τιμώρεον | τιμωρεόμενος , τιμωρεομένη , τιμωρεόμενον | |||||||
Imperfect: ἐτιμώρουν, ἐτιμωρούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐτιμώρουν | ἐτιμώρεις | ἐτιμώρει | ἐτιμωρεῖτον | ἐτιμωρείτην | ἐτιμωροῦμεν | ἐτιμωρεῖτε | ἐτιμώρουν |
| middle/ passive |
ἐτιμωρούμην | ἐτιμωροῦ | ἐτιμωρεῖτο | ἐτιμωρεῖσθον | ἐτιμωρείσθην | ἐτιμωρούμεθᾰ | ἐτιμωρεῖσθε | ἐτιμωροῦντο | |
Imperfect: ἐτιμώρεον, ἐτιμωρεόμην (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐτιμώρεον | ἐτιμώρεες | ἐτιμώρεε | ἐτιμωρέετον | ἐτιμωρεέτην | ἐτιμωρέομεν | ἐτιμωρέετε | ἐτιμώρεον |
| middle/ passive |
ἐτιμωρεόμην | ἐτιμωρέου | ἐτιμωρέετο | ἐτιμωρέεσθον | ἐτιμωρεέσθην | ἐτιμωρεόμεθᾰ | ἐτιμωρέεσθε | ἐτιμωρέοντο | |
Future: τιμωρήσω, τιμωρήσομαι, τιμωρηθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | τιμωρήσω | τιμωρήσεις | τιμωρήσει | τιμωρήσετον | τιμωρήσετον | τιμωρήσομεν | τιμωρήσετε | τιμωρήσουσῐ(ν) |
| optative | τιμωρήσοιμῐ | τιμωρήσοις | τιμωρήσοι | τιμωρήσοιτον | τιμωρησοίτην | τιμωρήσοιμεν | τιμωρήσοιτε | τιμωρήσοιεν | |
| middle | indicative | τιμωρήσομαι | τιμωρήσει/ τιμωρήσῃ |
τιμωρήσεται | τιμωρήσεσθον | τιμωρήσεσθον | τιμωρησόμεθᾰ | τιμωρήσεσθε | τιμωρήσονται |
| optative | τιμωρησοίμην | τιμωρήσοιο | τιμωρήσοιτο | τιμωρήσοισθον | τιμωρησοίσθην | τιμωρησοίμεθᾰ | τιμωρήσοισθε | τιμωρήσοιντο | |
| passive | indicative | τιμωρηθήσομαι | τιμωρηθήσει/ τιμωρηθήσῃ |
τιμωρηθήσεται | τιμωρηθήσεσθον | τιμωρηθήσεσθον | τιμωρηθησόμεθᾰ | τιμωρηθήσεσθε | τιμωρηθήσονται |
| optative | τιμωρηθησοίμην | τιμωρηθήσοιο | τιμωρηθήσοιτο | τιμωρηθήσοισθον | τιμωρηθησοίσθην | τιμωρηθησοίμεθᾰ | τιμωρηθήσοισθε | τιμωρηθήσοιντο | |
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | τιμωρήσειν | τιμωρήσεσθαι | τιμωρηθήσεσθαι | ||||||
| participle | τιμωρήσων , τιμωρήσουσᾰ , τιμωρῆσον | τιμωρησόμενος , τιμωρησομένη , τιμωρησόμενον | τιμωρηθησόμενος , τιμωρηθησομένη , τιμωρηθησόμενον | ||||||
Aorist: ἐτιμώρησα, ἐτιμωρησάμην, ἐτιμωρήθην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐτιμώρησα | ἐτιμώρησας | ἐτιμώρησε | ἐτιμωρήσατον | ἐτιμωρησάτην | ἐτιμωρήσαμεν | ἐτιμωρήσατε | ἐτιμώρησαν |
| subjunctive | τιμωρήσω | τιμωρήσῃς | τιμωρήσῃ | τιμωρήσητον | τιμωρήσητον | τιμωρήσωμεν | τιμωρήσητε | τιμωρήσωσῐ(ν) | |
| optative | τιμωρήσαιμῐ | τιμωρήσαις/ τιμωρήσειας |
τιμωρήσαι/ τιμωρήσειε |
τιμωρήσαιτον | τιμωρησαίτην | τιμωρήσαιμεν | τιμωρήσαιτε | τιμωρήσαιεν/ τιμωρήσειαν |
|
| imperative | τιμώρησον | τιμωρησάτω | τιμωρήσατον | τιμωρησάτων | τιμωρήσατε | τιμωρησάντων | |||
| middle | indicative | ἐτιμωρησάμην | ἐτιμωρήσω | ἐτιμωρήσατο | ἐτιμωρήσασθον | ἐτιμωρησάσθην | ἐτιμωρησάμεθα | ἐτιμωρήσασθε | ἐτιμωρήσαντο |
| subjunctive | τιμωρήσωμαι | τιμωρήσῃ | τιμωρήσηται | τιμωρήσησθον | τιμωρήσησθον | τιμωρησώμεθα | τιμωρήσησθε | τιμωρήσωνται | |
| optative | τιμωρησαίμην | τιμωρήσαιο | τιμωρήσαιτο | τιμωρήσαισθον | τιμωρησαίσθην | τιμωρησαίμεθα | τιμωρήσαισθε | τιμωρήσαιντο | |
| imperative | τιμώρησαι | τιμωρησάσθω | τιμωρήσασθον | τιμωρησάσθων | τιμωρήσασθε | τιμωρησάσθων | |||
| passive | indicative | ἐτιμωρήθην | ἐτιμωρήθης | ἐτιμωρήθη | ἐτιμωρήθητον | ἐτιμωρηθήτην | ἐτιμωρήθημεν | ἐτιμωρήθητε | ἐτιμωρήθησαν |
| subjunctive | τιμωρηθῶ | τιμωρηθῇς | τιμωρηθῇ | τιμωρηθῆτον | τιμωρηθῆτον | τιμωρηθῶμεν | τιμωρηθῆτε | τιμωρηθῶσῐ(ν) | |
| optative | τιμωρηθείην | τιμωρηθείης | τιμωρηθείη | τιμωρηθεῖτον/ τιμωρηθείητον |
τιμωρηθείτην/ τιμωρηθειήτην |
τιμωρηθεῖμεν/ τιμωρηθείημεν |
τιμωρηθεῖτε/ τιμωρηθείητε |
τιμωρηθεῖεν/ τιμωρηθείησαν |
|
| imperative | τιμωρήθητι | τιμωρηθήτω | τιμωρήθητον | τιμωρηθήτων | τιμωρήθητε | τιμωρηθέντων | |||
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | τιμώρησαι | τιμωρήσασθαι | τιμωρηθῆναι | ||||||
| participle | m | τιμωρήσᾱς | τιμωρησάμενος | τιμωρηθείς | |||||
| f | τιμωρήσᾱσα | τιμωρησαμένη | τιμωρηθεῖσα | ||||||
| n | τιμώρησαν | τιμωρησάμενον | τιμωρηθέν | ||||||
Perfect: τετιμώρημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/
passive |
indicative | τετιμώρημαι | τετιμώρησαι | τετιμώρηται | τετιμώρησθον | τετιμώρησθον | τετιμωρήμεθα | τετιμώρησθε | τετιμώρηνται |
| subjunctive | τετιμωρημένος ὦ | τετιμωρημένος ᾖς | τετιμωρημένος ᾖ | τετιμωρημένω ἦτον | τετιμωρημένω ἦτον | τετιμωρημένοι ὦμεν | τετιμωρημένοι ἦτε | τετιμωρημένοι ὦσῐ | |
| optative | τετιμωρημένος εἴην | τετιμωρημένος εἴης | τετιμωρημένος εἴη | τετιμωρημένοι εἴητον/ τετιμωρημένοι εἶτον |
τετιμωρημένω εἰήτην/ τετιμωρημένω εἴτην |
τετιμωρημένοι εἴημεν/ τετιμωρημένοι εἶμεν |
τετιμωρημένοι εἴητε/ τετιμωρημένοι εἶτε |
τετιμωρημένοι εἴησαν/ τετιμωρημένοι εἶεν |
|
| imperative | τετιμώρησο | τετιμωρήσθω | τετιμώρησθον | τετιμωρήσθων | τετιμώρησθε | τετιμωρήσθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| infinitive | τετιμωρήσθαι | τετιμωρημένος , τετιμωρημένη , τετιμωρημένον | |||||||
Pluperfect: ἐτετιμωρήμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| pluperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| indicative | middle/ passive |
ἐτετιμωρήμην | ἐτετιμώρησο | ἐτετιμώρητο | ἐτετιμώρησθον | ἐτετιμωρήσθην | ἐτετιμωρήμεθᾰ | ἐτετιμώρησθε | ἐτετιμώρηντο |
Derived terms
- τιμωρία (timōría)
References
- τιμωρέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- τιμωρέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «τιμωρέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- “G5097”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill