Definify.com

Definition 2024

τέρπω

Ancient Greek

Verb

τέρπω • ‎(térpō)

I delight
(passive and middle) I enjoy, I revel

Inflection

Present: τέρπω, τέρπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέρπω	τέρπεις	τέρπει	τέρπετον	τέρπετον	τέρπομεν	τέρπετε	τέρπουσῐ(ν)
	subjunctive	τέρπω	τέρπῃς	τέρπῃ	τέρπητον	τέρπητον	τέρπωμεν	τέρπητε	τέρπωσῐ(ν)
	optative	τέρποιμῐ	τέρποις	τέρποι	τέρποιτον	τέρποίτην	τέρποιμεν	τέρποιτε	τέρποιεν
	imperative		τέρπε	τέρπέτω	τέρπετον	τέρπέτων		τέρπετε	τέρπόντων
middle/ passive	indicative	τέρπομαι	τέρπῃ, τέρπει	τέρπεται	τέρπεσθον	τέρπεσθον	τέρπόμεθᾰ	τέρπεσθε	τέρπονται
	subjunctive	τέρπωμαι	τέρπῃ	τέρπηται	τέρπησθον	τέρπησθον	τέρπώμεθᾰ	τέρπησθε	τέρπωνται
	optative	τέρποίμην	τέρποιο	τέρποιτο	τέρποισθον	τέρποίσθην	τέρποίμεθᾰ	τέρποισθε	τέρποιντο
	imperative		τέρπου	τέρπέσθω	τέρπεσθον	τέρπέσθων		τέρπεσθε	τέρπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τέρπειν				τέρπεσθαι
participle	m	τέρπων				τέρπόμενος
	f	τέρπουσᾰ				τέρπομένη
	n	τέρπον				τέρπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔτερπον, ἔτερπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτερπον	ἔτερπες	ἔτερπε(ν)	ἔτερπετον	ἔτερπέτην	ἔτερπομεν	ἔτερπετε	ἔτερπον
middle/ passive	indicative	ἔτερπόμην	ἔτερπου	ἔτερπετο	ἔτερπεσθον	ἔτερπέσθην	ἔτερπόμεθᾰ	ἔτερπεσθε	ἔτερποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τέρψω, τέρψομαι, τερφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέρψω	τέρψεις	τέρψει	τέρψετον	τέρψετον	τέρψομεν	τέρψετε	τέρψουσῐ(ν)
active	optative	τέρψοιμῐ	τέρψοις	τέρψοι	τέρψοιτον	τέρψοίτην	τέρψοιμεν	τέρψοιτε	τέρψοιεν
middle	indicative	τέρψομαι	τέρψῃ, τέρψει	τέρψεται	τέρψεσθον	τέρψεσθον	τέρψόμεθᾰ	τέρψεσθε	τέρψονται
middle	optative	τέρψοίμην	τέρψοιο	τέρψοιτο	τέρψοισθον	τέρψοίσθην	τέρψοίμεθᾰ	τέρψοισθε	τέρψοιντο
passive	indicative	τερφθήσομαι	τερφθήσῃ	τερφθήσεται	τερφθήσεσθον	τερφθήσεσθον	τερφθησόμεθᾰ	τερφθήσεσθε	τερφθήσονται
passive	optative	τερφθησοίμην	τερφθήσοιο	τερφθήσοιτο	τερφθήσοισθον	τερφθησοίσθην	τερφθησοίμεθᾰ	τερφθήσοισθε	τερφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τέρψειν			τέρψεσθαι		τερφθήσεσθαι
participle	m	τέρψων			τέρψόμενος		τερφθησόμενος
	f	τέρψουσᾰ			τέρψομένη		τερφθησομένη
	n	τέρψον			τέρψόμενον		τερφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔτερψᾰ, ἔτερψᾰ́μην, ἐτέρφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτερψᾰ	ἔτερψᾰς	ἔτερψε(ν)	ἔτερψᾰτον	ἔτερψᾰ́την	ἔτερψᾰμεν	ἔτερψᾰτε	ἔτερψᾰν
	subjunctive	τέρψω	τέρψῃς	τέρψῃ	τέρψητον	τέρψητον	τέρψωμεν	τέρψητε	τέρψωσῐ(ν)
	optative	τέρψαιμῐ	τέρψειᾰς, τέρψαις	τέρψειε(ν), τέρψαι	τέρψαιτον	τερψαίτην	τέρψαιμεν	τέρψαιτε	τέρψειᾰν, τέρψαιεν
	imperative		τέρψον	τερψᾰ́τω	τέρψᾰτον	τερψᾰ́των		τέρψᾰτε	τερψᾰ́ντων
middle	indicative	ἔτερψᾰ́μην	ἔτερψω	ἔτερψᾰτο	ἔτερψᾰσθον	ἔτερψᾰ́σθην	ἔτερψᾰ́μεθᾰ	ἔτερψᾰσθε	ἔτερψᾰντο
	subjunctive	τέρψωμαι	τέρψῃ	τέρψηται	τέρψησθον	τέρψησθον	τερψώμεθᾰ	τέρψησθε	τέρψωνται
	optative	τερψαίμην	τέρψαιο	τέρψαιτο	τέρψαισθον	τερψαίσθην	τερψαίμεθᾰ	τέρψαισθε	τέρψαιντο
	imperative		τέρψαι	τερψᾰ́σθω	τέρψᾰσθον	τερψᾰ́σθων		τέρψᾰσθε	τερψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτέρφθην	ἐτέρφθης	ἐτέρφθη	ἐτέρφθητον	ἐτέρφθήτην	ἐτέρφθημεν	ἐτέρφθητε	ἐτέρφθησᾰν
	subjunctive	τέρφθῶ	τέρφθῇς	τέρφθῇ	τέρφθῆτον	τέρφθῆτον	τέρφθῶμεν	τέρφθῆτε	τέρφθῶσῐ(ν)
	optative	τέρφθείην	τέρφθείης	τέρφθείη	τέρφθεῖτον, τέρφθείητον	τέρφθείτην, τέρφθειήτην	τέρφθεῖμεν, τέρφθείημεν	τέρφθεῖτε, τέρφθείητε	τέρφθεῖεν, τέρφθείησᾰν
	imperative		τέρφθητῐ	τέρφθήτω	τέρφθητον	τέρφθήτων		τέρφθητε	τέρφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τέρψαι			τέρψᾰσθαι		τέρφθῆναι
participle	m	τέρψᾱς			τερψᾰ́μενος		τέρφθείς
	f	τέρψᾱσᾰ			τερψᾰμένη		τέρφθεῖσᾰ
	n	τέρψᾰν			τερψᾰ́μενον		τέρφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔταρπᾰ, ἐταρπᾰ́μην, ἐτάρπην Epic

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔταρπᾰ	ἔταρπᾰς	ἔταρπε(ν)	ἐτάρπᾰτον	ἐταρπᾰ́την	ἐτάρπᾰμεν	ἐτάρπᾰτε	ἔταρπᾰν
	subjunctive	ἐτάρπω	ἐτάρπῃς	ἐτάρπῃ	ἐτάρπητον	ἐτάρπητον	ἐτάρπωμεν	ἐτάρπητε	ἐτάρπωσῐ(ν)
	optative	ἐτάρπαιμῐ	ἐτάρπειᾰς, ἐτάρπαις	ἐτάρπειε(ν), ἐτάρπαι	ἐτάρπαιτον	ἐταρπαίτην	ἐτάρπαιμεν	ἐτάρπαιτε	ἐτάρπειᾰν, ἐτάρπαιεν
	imperative		ἔταρπον	ἐταρπᾰ́τω	ἐτάρπᾰτον	ἐταρπᾰ́των		ἐτάρπᾰτε	ἐταρπᾰ́ντων
middle	indicative	ἐταρπᾰ́μην	ἐτάρπω	ἐτάρπᾰτο	ἐτάρπᾰσθον	ἐταρπᾰ́σθην	ἐταρπᾰ́μεθᾰ	ἐτάρπᾰσθε	ἐτάρπᾰντο
	subjunctive	ἐτάρπωμαι	ἐτάρπῃ	ἐτάρπηται	ἐτάρπησθον	ἐτάρπησθον	ἐταρπώμεθᾰ	ἐτάρπησθε	ἐτάρπωνται
	optative	ἐταρπαίμην	ἐτάρπαιο	ἐτάρπαιτο	ἐτάρπαισθον	ἐταρπαίσθην	ἐταρπαίμεθᾰ	ἐτάρπαισθε	ἐτάρπαιντο
	imperative		ἔταρπαι	ἐταρπᾰ́σθω	ἐτάρπᾰσθον	ἐταρπᾰ́σθων		ἐτάρπᾰσθε	ἐταρπᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτάρπην	ἐτάρπης	ἐτάρπη	ἐτάρπητον	ἐταρπήτην	ἐτάρπημεν	ἐτάρπητε	ἐτάρπησᾰν
	subjunctive	τάρφθηνῶ	τάρφθηνῇς	τάρφθηνῇ	τάρφθηνῆτον	τάρφθηνῆτον	τάρφθηνῶμεν	τάρφθηνῆτε	τάρφθηνῶσῐ(ν)
	optative	τάρφθηνείην	τάρφθηνείης	τάρφθηνείη	τάρφθηνεῖτον, τάρφθηνείητον	τάρφθηνείτην, τάρφθηνειήτην	τάρφθηνεῖμεν, τάρφθηνείημεν	τάρφθηνεῖτε, τάρφθηνείητε	τάρφθηνεῖεν, τάρφθηνείησᾰν
	imperative		τάρφθηνηθῐ	τάρφθηνήτω	τάρφθηνητον	τάρφθηνήτων		τάρφθηνητε	τάρφθηνέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐτάρπαι			ἐτάρπᾰσθαι		τάρφθηνῆναι
participle	m	ἐτάρπᾱς			ἐταρπᾰ́μενος		τάρφθηνείς
	f	ἐτάρπᾱσᾰ			ἐταρπᾰμένη		τάρφθηνεῖσᾰ
	n	ἐτάρπᾰν			ἐταρπᾰ́μενον		τάρφθηνέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέτερφᾰ, Mἐτέτεραι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτερφᾰ	τέτερφᾰς	τέτερφε(ν)	τέτερφᾰτον	τέτερφᾰτον	τέτερφᾰμεν	τέτερφᾰτε	τέτερφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τέτερφω	τέτερφῃς	τέτερφῃ	τέτερφητον	τέτερφητον	τέτερφωμεν	τέτερφητε	τέτερφωσῐ(ν)
	optative	τέτερφοιμῐ, τέτερφοίην	τέτερφοις, τέτερφοίης	τέτερφοι, τέτερφοίη	τέτερφοιτον	τέτερφοίτην	τέτερφοιμεν	τέτερφοιτε	τέτερφοιεν
	imperative		τέτερφε	τέτερφέτω	τέτερφετον	τέτερφέτων		τέτερφετε	τέτερφόντων
middle/ passive	indicative	Mἐτέτεραι	Sἐτέτεραι	Tἐτέτεραι	Hἐτέτερον	Hἐτέτερον	Mἐτέτερεθᾰ	Hἐτέτερε	ἐτέτερμᾰται
	subjunctive	Mἐτέτερένος ὦ	Mἐτέτερένος ᾖς	Mἐτέτερένος ᾖ	Mἐτέτερένω ἦτον	Mἐτέτερένω ἦτον	Mἐτέτερένοι ὦμεν	Mἐτέτερένοι ἦτε	Mἐτέτερένοι ὦσῐ(ν)
	optative	Mἐτέτερένος εἴην	Mἐτέτερένος εἴης	Mἐτέτερένος εἴη	Mἐτέτερένοι εἴητον/εἶτον	Mἐτέτερένω εἰήτην/εἴτην	Mἐτέτερένοι εἴημεν/εἶμεν	Mἐτέτερένοι εἴητε/εἶτε	Mἐτέτερένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		Sἐτέτερο	Hἐτέτερω	Hἐτέτερον	Hἐτέτερων		Hἐτέτερε	Hἐτέτερων
		active				middle/passive
infinitive		τέτερφέναι				Hἐτέτεραι
participle	m	τέτερφώς				Mἐτέτερένος
	f	τέτερφυῖᾰ				Mἐτέτερένη
	n	τέτερφός				Mἐτέτερένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐτετέρφειν, Mἐτετέρην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετέρφειν, ἐτετέρφη	ἐτετέρφεις, ἐτετέρφης	ἐτετέρφει(ν)	ἐτετέρφετον	ἐτετέρφέτην	ἐτετέρφεμεν	ἐτετέρφετε	ἐτετέρφεσᾰν
middle/ passive	indicative	Mἐτετέρην	Sἐτετέρο	Tἐτετέρο	Hἐτετέρον	Hἐτετέρην	Mἐτετέρεθᾰ	Hἐτετέρε	ἐτετέρμᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future perfect: τετέρψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	τετέρψομαι	τετέρψῃ, τετέρψει	τετέρψεται	τετέρψεσθον	τετέρψεσθον	τετέρψόμεθᾰ	τετέρψεσθε	τετέρψονται
middle/ passive	optative	τετέρψοίμην	τετέρψοιο	τετέρψοιτο	τετέρψοισθον	τετέρψοίσθην	τετέρψοίμεθᾰ	τετέρψοισθε	τετέρψοιντο
						middle/passive
infinitive						τετέρψεσθαι
participle	m					τετέρψόμενος
	f					τετέρψομένη
	n					τετέρψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

τέρψις ‎(térpsis, “full of delight”)
Τερψιχόρη ‎(Terpsikhórē, “Terpsichore”)
Εὐτέρπη ‎(Eutérpē, “Euterpe”)
τερπνός ‎(terpnós, “pleasant”),
τέρπω ‎(térpo, “I cheer up”)

References

τέρπω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τέρπω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τέρπω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«τέρπω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- allure idem, page 24.
- amuse idem, page 28.
- appeal to idem, page 35.
- attract idem, page 51.
- captivate idem, page 112.
- charm idem, page 126.
- cheer idem, page 128.
- delight idem, page 208.
- enchant idem, page 270.
- enjoy idem, page 275.
- enliven idem, page 275.
- entertain idem, page 277.
- exult idem, page 298.
- fascinate idem, page 308.
- glad idem, page 360.
- gladden idem, page 360.
- indulge idem, page 435.
- interest idem, page 450.
- joy idem, page 464.
- merry idem, page 526.
- please idem, page 619.
- ravish idem, page 674.
- regale idem, page 686.
- rejoice idem, page 689.
- transport idem, page 889.
- treat idem, page 892.

Definify.com

Definition 2024

τέρπω

τέρπω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Derived terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results