Definify.com
Definition 2024
συνταγματαρχία
συνταγματαρχία
Ancient Greek
Noun
σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ • (suntagmatarkhíā) f (genitive σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱς); first declension
Inflection
First declension of σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ, σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱς
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ | τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ | αἱ σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́αι |
| Genitive | τῆς σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱς | τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́αιν | τῶν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐῶν |
| Dative | τῇ σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾳ | τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́αιν | ταῖς σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́αις |
| Accusative | τὴν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱν | τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ | τὰς σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱς |
| Vocative | σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ | σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ | σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́αι |
Descendants
- Latin: syntagmatarchia
- English: syntagmatarchy
References
- συνταγματαρχία in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «συνταγματαρχία» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette