Definify.com
Definition 2024
συμμάχομαι
συμμάχομαι
Ancient Greek
Verb
σῠμμᾰ́χομαι • (summákhomai)
Inflection
Present: συμμάχομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/
passive |
indicative | συμμάχομαι | συμμάχει/ συμμάχῃ |
συμμάχεται | συμμάχεσθον | συμμάχεσθον | συμμαχόμεθᾰ | συμμάχεσθε | συμμάχονται |
| subjunctive | συμμάχωμαι | συμμάχῃ | συμμάχηται | συμμάχησθον | συμμάχησθον | συμμαχώμεθᾰ | συμμάχησθε | συμμάχωνται | |
| optative | συμμαχοίμην | συμμάχοιο | συμμάχοιτο | συμμάχοισθον | συμμαχοίσθην | συμμαχοίμεθᾰ | συμμάχοισθε | συμμάχοιντο | |
| imperative | συμμάχου | συμμαχέσθω | συμμάχεσθον | συμμαχέσθων | συμμάχεσθε | συμμαχέσθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| middle/passive | συμμάχεσθαι | συμμαχόμενος , συμμαχομένη , συμμαχόμενον | |||||||
Future: συμμαχοῦμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle | indicative | συμμαχοῦμαι | συμμαχῇ/ συμμαχεῖ |
συμμαχεῖται | συμμαχεῖσθον | συμμαχεῖσθον | συμμαχούμεθᾰ | συμμαχεῖσθε | συμμαχοῦνται |
| optative | συμμαχοίμην | συμμαχοῖο | συμμαχοῖτο | συμμαχοῖσθον | συμμαχοίσθην | συμμαχοίμεθᾰ | συμμαχοῖσθε | συμμαχοῖντο | |
| infinitive | participle | ||||||||
| infinitive | συμμαχεῖσθαι | συμμαχούμενος , συμμαχουμένη , συμμαχούμενον | |||||||
Aorist: συνεμαχεσάμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle | indicative | συνεμαχεσάμην | συνεμαχέσω | συνεμαχέσατο | συνεμαχέσασθον | συνεμαχεσάσθην | συνεμαχεσάμεθα | συνεμαχέσασθε | συνεμαχέσαντο |
| subjunctive | συμμαχέσωμαι | συμμαχέσῃ | συμμαχέσηται | συμμαχέσησθον | συμμαχέσησθον | συμμαχεσώμεθα | συμμαχέσησθε | συμμαχέσωνται | |
| optative | συμμαχεσαίμην | συμμαχέσαιο | συμμαχέσαιτο | συμμαχέσαισθον | συμμαχεσαίσθην | συμμαχεσαίμεθα | συμμαχέσαισθε | συμμαχέσαιντο | |
| imperative | συμμάχεσαι | συμμαχεσάσθω | συμμαχέσασθον | συμμαχεσάσθων | συμμαχέσασθε | συμμαχεσάσθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| middle | συμμαχέσασθαι | συμμαχεσάμενος, συμμαχεσαμένη, συμμαχεσάμενον | |||||||
Related terms
References
- συμμάχομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «συμμάχομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette