Definify.com
Definition 2024
σκίζομαι
σκίζομαι
Greek
Verb
σκίζομαι • (skízomai) (simple past σκίστηκα, active form σκίζω, passive)
Conjugation
σκίζομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | σκίζομαι | θα σκίζομαι | σκιζόμουν, σκιζόμουνα |
| 2nd person | σκίζεσαι | θα σκίζεσαι | σκιζόσουν, σκιζόσουνα | |
| 3rd person | σκίζεται | θα σκίζεται | σκιζόταν, σκιζότανε | |
| 1st person | pl | σκιζόμαστε | θα σκιζόμαστε | σκιζόμασταν, σκιζόμαστε2 |
| 2nd person | σκίζεστε, σκιζόσαστε1 | θα σκίζεστε, σκιζόσαστε1 | σκιζόσασταν, σκιζόσαστε2 | |
| 3rd person | σκίζονται | θα σκίζονται | σκίζονταν, σκιζόντανε, σκιζόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | σκιστώ | θα σκιστώ | σκίστηκα |
| 2nd person | σκιστείς | θα σκιστείς | σκίστηκες | |
| 3rd person | σκιστεί | θα σκιστεί | σκίστηκε | |
| 1st person | pl | σκιστούμε | θα σκιστούμε | σκιστήκαμε |
| 2nd person | σκιστείτε | θα σκιστείτε | σκιστήκατε | |
| 3rd person | σκιστούν, σκιστούνε | θα σκιστούν, θα σκιστούνε | σκίστηκαν, σκιστήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | σκίσου | |
| 2nd person | pl | —3 | σκιστείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω σκιστεί, έχεις σκιστεί έχει σκιστεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω σκιστεί, θα έχεις σκιστεί, θα έχει σκιστεί, … | |||
| Past perfect | είχα σκιστεί, είχες σκιστεί, είχε σκιστεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||