Definify.com
Definition 2024
πεῖσις
πεῖσις
Ancient Greek
Noun
πεῖσις • (peîsis) f (genitive πείσεως); third declension
Synonyms
- πειθώ (peithṓ)
Etymology 2
From πάσχω (páskhō), πείσομαι (peísomai, “I feel, suffer”) + -σις (-sis)
Noun
πεῖσις • (peîsis) f (genitive πείσεως); third declension
Inflection
Third declension of πεῖσῐς, πείσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | πεῖσῐς | πείσει | πείσεις |
| Genitive | πείσεως | πεισέοιν | πείσεων |
| Dative | πείσει | πεισέοιν | πείσεσῐ(ν) |
| Accusative | πεῖσῐν | πείσει | πείσεις |
| Vocative | πεῖσῐ | πείσει | πείσεις |
Third declension of πεῖσῐς, πείσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | πεῖσῐς | πείσιε | πείσιες |
| Genitive | πείσιος | πεισίοιν | πεισίων |
| Dative | πείσῑ, πείσει | πεισίοιν | πείσῐσῐ(ν), πεισίεσῐ(ν), πείσεσῐ(ν) |
| Accusative | πεῖσῐν | πείσιε | πείσῑς, πείσιᾰς |
| Vocative | πεῖσῐ | πείσιε | πείσιες |
Synonyms
- πάθος (páthos)
References
- πεῖσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «πεῖσις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «πεῖσις» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften