Ancient Greek

• (4th AD Koine) IPA^(key): /krýstal̚los/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /krýstal̚los/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /kɾístalos/

Noun

κρύσταλλος • ‎(krústallos) m ‎(genitive κρυστάλλου); second declension

1. ice

Inflection

Descendants

• English: crystal
• Greek: κρύσταλλος ‎(krýstallos)
• Latin: crystallus
• Russian: кристалл m ‎(kristáll), хрусталь m ‎(xrustál')

References

• κρύσταλλος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κρύσταλλος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κρύσταλλος in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• «κρύσταλλος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• «κρύσταλλος» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “G2930”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 413

Greek

Noun

κρύσταλλος • ‎(krýstallos) m ‎(plural κρύσταλλοι)

1. (chemistry) crystal

Declension

Related terms

• αποκρυσταλλώνω ‎(apokrystallóno, “to crystallise an idea”)
• κρυσταλλώνω ‎(krystallóno, “to crystallise”)
• κρύσταλλο n ‎(krýstallo, “crystal: mineral, glass, ice”)
• κρυσταλλικός ‎(krystallikós, “crystallised”)
• κρυστάλλινος ‎(krystállinos, “cut-glass, crystal”)
• κρυστάλλωση f ‎(krystállosi, “crystallisation”)

External links

• κρύσταλλος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el