Definify.com

Definition 2024

κλάω

Ancient Greek

Verb

κλάω • ‎(kláō)

to break, break off, break into pieces
(of geometric lines, passive) to be broken or deflected
to break, weaken, frustrate

Inflection

Present: κλῶ, κλῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλῶ	κλᾷς	κλᾷ	κλᾶτον	κλᾶτον	κλῶμεν	κλᾶτε	κλῶσῐ(ν)
	subjunctive	κλῶ	κλᾷς	κλᾷ	κλᾶτον	κλᾶτον	κλῶμεν	κλᾶτε	κλῶσῐ(ν)
	optative	κλῴην/ κλῷμῐ	κλῴης/ κλῷς	κλῴη/ κλῷ	κλῴητον/ κλῷτον	κλῳήτην/ κλῴτην	κλῴημεν/ κλῷμεν	κλῴητε/ κλῷτε	κλῴησᾰν/ κλῷεν
	imperative		κλά	κλάτω	κλᾶτον	κλάτων		κλᾶτε	κλώντων
middle/ passive	indicative	κλῶμαι	κλᾷ	κλᾶται	κλᾶσθον	κλᾶσθον	κλώμεθᾰ	κλᾶσθε	κλῶνται
	subjunctive	κλῶμαι	κλᾷ	κλᾶται	κλᾶσθον	κλᾶσθον	κλώμεθᾰ	κλᾶσθε	κλῶνται
	optative	κλῴμην	κλῷο	κλῷτο	κλῷσθον	κλῴσθην	κλῴμεθᾰ	κλῷσθε	κλῷντο
	imperative		κλῶ	κλάσθω	κλᾶσθον	κλάσθων		κλᾶσθε	κλάσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλᾶν				κλᾶσθαι
participle		κλῶν , κλῶσᾰ , κλῶν				κλώμενος , κλωμένη , κλώμενον

Imperfect: ἔκλων, ἐκλώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλων	ἔκλᾱς	ἔκλᾱ	ἐκλᾶτον	ἐκλάτην	ἐκλῶμεν	ἐκλᾶτε	ἔκλων
middle/ passive	indicative	ἐκλώμην	ἐκλῶ	ἐκλᾶτο	ἐκλᾶσθον	ἐκλάσθην	ἐκλώμεθᾰ	ἐκλᾶσθε	ἐκλῶντο

Imperfect: ἔκλᾰον, ἐκλᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλᾰον	ἔκλᾰες	ἔκλᾰε	ἐκλάετον	ἐκλᾰέτην	ἐκλάομεν	ἐκλάετε	ἔκλᾰον
middle/ passive	indicative	ἐκλᾰόμην	ἐκλάου	ἐκλάετο	ἐκλάεσθον	ἐκλᾰέσθην	ἐκλᾰόμεθᾰ	ἐκλάεσθε	ἐκλάοντο

Future: κλάσω, κλάσομαι, κλασθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλάσω	κλάσεις	κλάσει	κλάσετον	κλάσετον	κλάσομεν	κλάσετε	κλάσουσῐ(ν)
active	optative	κλάσοιμῐ	κλάσοις	κλάσοι	κλάσοιτον	κλασοίτην	κλάσοιμεν	κλάσοιτε	κλάσοιεν
middle	indicative	κλάσομαι	κλάσει/ κλάσῃ	κλάσεται	κλάσεσθον	κλάσεσθον	κλασόμεθᾰ	κλάσεσθε	κλάσονται
middle	optative	κλασοίμην	κλάσοιο	κλάσοιτο	κλάσοισθον	κλασοίσθην	κλασοίμεθᾰ	κλάσοισθε	κλάσοιντο
passive	indicative	κλασθήσομαι	κλασθήσει/ κλασθήσῃ	κλασθήσεται	κλασθήσεσθον	κλασθήσεσθον	κλασθησόμεθᾰ	κλασθήσεσθε	κλασθήσονται
passive	optative	κλασθησοίμην	κλασθήσοιο	κλασθήσοιτο	κλασθήσοισθον	κλασθησοίσθην	κλασθησοίμεθᾰ	κλασθήσοισθε	κλασθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλάσειν			κλάσεσθαι		κλασθήσεσθαι
participle		κλάσων , κλάσουσᾰ , κλάσον			κλασόμενος , κλασομένη , κλασόμενον		κλασθησόμενος , κλασθησομένη , κλασθησόμενον

Aorist: ἔκλασα, ἐκλασάμην, ἐκλάσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλασα	ἔκλασας	ἔκλασε	ἐκλάσατον	ἐκλασάτην	ἐκλάσαμεν	ἐκλάσατε	ἔκλασαν
	subjunctive	κλάσω	κλάσῃς	κλάσῃ	κλάσητον	κλάσητον	κλάσωμεν	κλάσητε	κλάσωσῐ(ν)
	optative	κλάσαιμῐ	κλάσαις/ κλάσειας	κλάσαι/ κλάσειε	κλάσαιτον	κλασαίτην	κλάσαιμεν	κλάσαιτε	κλάσαιεν/ κλάσειαν
	imperative		κλάσον	κλασάτω	κλάσατον	κλασάτων		κλάσατε	κλασάντων
middle	indicative	ἐκλασάμην	ἐκλάσω	ἐκλάσατο	ἐκλάσασθον	ἐκλασάσθην	ἐκλασάμεθα	ἐκλάσασθε	ἐκλάσαντο
	subjunctive	κλάσωμαι	κλάσῃ	κλάσηται	κλάσησθον	κλάσησθον	κλασώμεθα	κλάσησθε	κλάσωνται
	optative	κλασαίμην	κλάσαιο	κλάσαιτο	κλάσαισθον	κλασαίσθην	κλασαίμεθα	κλάσαισθε	κλάσαιντο
	imperative		κλάσαι	κλασάσθω	κλάσασθον	κλασάσθων		κλάσασθε	κλασάσθων
passive	indicative	ἐκλάσθην	ἐκλάσθης	ἐκλάσθη	ἐκλάσθητον	ἐκλασθήτην	ἐκλάσθημεν	ἐκλάσθητε	ἐκλάσθησαν
	subjunctive	κλασθῶ	κλασθῇς	κλασθῇ	κλασθῆτον	κλασθῆτον	κλασθῶμεν	κλασθῆτε	κλασθῶσῐ(ν)
	optative	κλασθείην	κλασθείης	κλασθείη	κλασθεῖτον/ κλασθείητον	κλασθείτην/ κλασθειήτην	κλασθεῖμεν/ κλασθείημεν	κλασθεῖτε/ κλασθείητε	κλασθεῖεν/ κλασθείησαν
	imperative		κλάσθητι	κλασθήτω	κλάσθητον	κλασθήτων		κλάσθητε	κλασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλάσαι			κλάσασθαι		κλασθῆναι
participle	m	κλάσᾱς			κλασάμενος		κλασθείς
	f	κλάσᾱσα			κλασαμένη		κλασθεῖσα
	n	κλάσαν			κλασάμενον		κλασθέν

Perfect: κέκλασμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκλασμαι	κέκλασαι	κέκλασται	κέκλασθον	κέκλασθον	κεκλάσμεθᾰ	κέκλασθε	κεκλασμένοι εἰσί
	subjunctive	κεκλασμένος ὦ	κεκλασμένος ᾖς	κεκλασμένος ᾖ	κεκλασμένω ἦτον	κεκλασμένω ἦτον	κεκλασμένοι ὦμεν	κεκλασμένοι ἦτε	κεκλασμένοι ὦσῐ
	optative	κεκλασμένος εἴην	κεκλασμένος εἴης	κεκλασμένος εἴη	κεκλασμένοι εἴητον/ κεκλασμένοι εἶτον	κεκλασμένω εἰήτην/ κεκλασμένω εἴτην	κεκλασμένοι εἴημεν/ κεκλασμένοι εἶμεν	κεκλασμένοι εἴητε/ κεκλασμένοι εἶτε	κεκλασμένοι εἴησᾰν/ κεκλασμένοι εἶεν
	imperative		κέκλασο	κεκλάσθω	κέκλασθον	κεκλάσθων		κέκλασθε	κεκλάσθων
		infinitive				participle
infinitive		κεκλάσθαι				κεκλασμένος , κεκλασμένη , κεκλασμένον

Derived terms

κλάσις ‎(klásis)
κλάσμα ‎(klásma)

Related terms

κελεός ‎(keleós)
κλάδος ‎(kládos)
κλαμβός ‎(klambós)
κλῆμα ‎(klêma)
κλῆρος ‎(klêros)

κλών ‎(klṓn)
κόλαφος ‎(kólaphos)
κολοβός ‎(kolobós)
κόλος ‎(kólos)

Descendants

Greek: κλάνω ‎(kláno, “to fart”)

References

κλάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κλάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλάω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κλάω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«κλάω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“G2806”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Definify.com

Definition 2024

κλάω

κλάω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

Descendants

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results