Definify.com

Definition 2024

καθαίρω

Ancient Greek

Verb

καθαίρω • ‎(kathaírō)

cleanse, make clean
purge, clear
remove growth from a plant, prune, sift

Inflection

Present: κᾰθαίρω, κᾰθαίρομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰθαίρω	κᾰθαίρεις	κᾰθαίρει	κᾰθαίρετον	κᾰθαίρετον	κᾰθαίρομεν	κᾰθαίρετε	κᾰθαίρουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰθαίρω	κᾰθαίρῃς	κᾰθαίρῃ	κᾰθαίρητον	κᾰθαίρητον	κᾰθαίρωμεν	κᾰθαίρητε	κᾰθαίρωσῐ(ν)
	optative	κᾰθαίροιμῐ	κᾰθαίροις	κᾰθαίροι	κᾰθαίροιτον	κάθαιροίτην	κᾰθαίροιμεν	κᾰθαίροιτε	κᾰθαίροιεν
	imperative		κᾰθαιρε	κάθαιρέτω	κᾰθαίρετον	κάθαιρέτων		κᾰθαίρετε	κάθαιρόντων
middle/ passive	indicative	κᾰθαίρομαι	κᾰθαίρει/ κᾰθαίρῃ	κᾰθαίρεται	κᾰθαίρεσθον	κᾰθαίρεσθον	κάθαιρόμεθᾰ	κᾰθαίρεσθε	κᾰθαίρονται
	subjunctive	κᾰθαίρωμαι	κᾰθαίρῃ	κᾰθαίρηται	κᾰθαίρησθον	κᾰθαίρησθον	κάθαιρώμεθᾰ	κᾰθαίρησθε	κᾰθαίρωνται
	optative	κάθαιροίμην	κᾰθαίροιο	κᾰθαίροιτο	κᾰθαίροισθον	κάθαιροίσθην	κάθαιροίμεθᾰ	κᾰθαίροισθε	κᾰθαίροιντο
	imperative		κᾰθαίρου	κάθαιρέσθω	κᾰθαίρεσθον	κάθαιρέσθων		κᾰθαίρεσθε	κάθαιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰθαίρειν				κᾰθαίρεσθαι
participle		κᾰθαίρων , κᾰθαίρουσᾰ , κᾰθαιρον				κάθαιρόμενος , κάθαιρομένη , κάθαιρόμενον

Imperfect: ἐκάθαιρον, ἐκᾰθαιρόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκάθαιρον	ἐκάθαιρες	ἐκάθαιρε	ἐκᾰθαίρετον	ἐκᾰθαιρέτην	ἐκᾰθαίρομεν	ἐκᾰθαίρετε	ἐκάθαιρον
middle/ passive	indicative	ἐκᾰθαιρόμην	ἐκᾰθαίρου	ἐκᾰθαίρετο	ἐκᾰθαίρεσθον	ἐκᾰθαιρέσθην	ἐκᾰθαιρόμεθᾰ	ἐκᾰθαίρεσθε	ἐκᾰθαίροντο

Future: κᾰθᾰρῶ, κᾰθᾰροῦμαι, καθαρθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰθᾰρῶ/ κᾰθᾰρέω	κᾰθᾰρεῖς	κᾰθᾰρεῖ	κᾰθᾰρεῖτον	κᾰθᾰρεῖτον	κᾰθᾰροῦμεν	κᾰθᾰρεῖτε	κᾰθᾰροῦσῐ(ν)
active	optative	κᾰθᾰροίην/ κᾰθᾰροῖμῐ	κᾰθᾰροίης/ κᾰθᾰροῖς	κᾰθᾰροίη/ κᾰθᾰροῖ	κᾰθᾰροῖτον	κᾰθᾰροίτην	κᾰθᾰροῖμεν	κᾰθᾰροῖτε	κᾰθᾰροῖεν
middle	indicative	κᾰθᾰροῦμαι	κᾰθᾰρῇ/ κᾰθᾰρεῖ	κᾰθᾰρεῖται	κᾰθᾰρεῖσθον	κᾰθᾰρεῖσθον	κᾰθᾰρούμεθᾰ	κᾰθᾰρεῖσθε	κᾰθᾰροῦνται
middle	optative	κᾰθᾰροίμην	κᾰθᾰροῖο	κᾰθᾰροῖτο	κᾰθᾰροῖσθον	κᾰθᾰροίσθην	κᾰθᾰροίμεθᾰ	κᾰθᾰροῖσθε	κᾰθᾰροῖντο
passive	indicative	καθαρθήσομαι	καθαρθήσει/ καθαρθήσῃ	καθαρθήσεται	καθαρθήσεσθον	καθαρθήσεσθον	καθαρθησόμεθᾰ	καθαρθήσεσθε	καθαρθήσονται
passive	optative	καθαρθησοίμην	καθαρθήσοιο	καθαρθήσοιτο	καθαρθήσοισθον	καθαρθησοίσθην	καθαρθησοίμεθᾰ	καθαρθήσοισθε	καθαρθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰθᾰρεῖν			κᾰθᾰρεῖσθαι		καθαρθήσεσθαι
participle		κᾰθᾰρῶν , κᾰθᾰροῦσᾰ , κᾰθᾰροῦν			κᾰθᾰρούμενος , κᾰθᾰρουμένη , κᾰθᾰρούμενον		καθαρθησόμενος , καθαρθησομένη , καθαρθησόμενον

Aorist: ἐκάθηρα, ἐκαθηράμην, ἐκαθάρθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκάθηρα	ἐκάθηρας	ἐκάθηρε	ἐκαθήρατον	ἐκαθηράτην	ἐκαθήραμεν	ἐκαθήρατε	ἐκάθηραν
	subjunctive	καθήρω	καθήρῃς	καθήρῃ	καθήρητον	καθήρητον	καθήρωμεν	καθήρητε	καθήρωσῐ(ν)
	optative	καθήραιμῐ	καθήραις/ καθήρειας	καθήραι/ καθήρειε	καθήραιτον	καθηραίτην	καθήραιμεν	καθήραιτε	καθήραιεν/ καθήρειαν
	imperative		κάθηρον	καθηράτω	καθήρατον	καθηράτων		καθήρατε	καθηράντων
middle	indicative	ἐκαθηράμην	ἐκαθήρω	ἐκαθήρατο	ἐκαθήρασθον	ἐκαθηράσθην	ἐκαθηράμεθα	ἐκαθήρασθε	ἐκαθήραντο
	subjunctive	καθήρωμαι	καθήρῃ	καθήρηται	καθήρησθον	καθήρησθον	καθηρώμεθα	καθήρησθε	καθήρωνται
	optative	καθηραίμην	καθήραιο	καθήραιτο	καθήραισθον	καθηραίσθην	καθηραίμεθα	καθήραισθε	καθήραιντο
	imperative		κάθηραι	καθηράσθω	καθήρασθον	καθηράσθων		καθήρασθε	καθηράσθων
passive	indicative	ἐκαθάρθην	ἐκαθάρθης	ἐκαθάρθη	ἐκαθάρθητον	ἐκαθαρθήτην	ἐκαθάρθημεν	ἐκαθάρθητε	ἐκαθάρθησαν
	subjunctive	καθαρθῶ	καθαρθῇς	καθαρθῇ	καθαρθῆτον	καθαρθῆτον	καθαρθῶμεν	καθαρθῆτε	καθαρθῶσῐ(ν)
	optative	καθαρθείην	καθαρθείης	καθαρθείη	καθαρθεῖτον/ καθαρθείητον	καθαρθείτην/ καθαρθειήτην	καθαρθεῖμεν/ καθαρθείημεν	καθαρθεῖτε/ καθαρθείητε	καθαρθεῖεν/ καθαρθείησαν
	imperative		καθάρθητι	καθαρθήτω	καθάρθητον	καθαρθήτων		καθάρθητε	καθαρθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κάθηραι			καθήρασθαι		καθαρθῆναι
participle	m	καθήρᾱς			καθηράμενος		καθαρθείς
	f	καθήρᾱσα			καθηραμένη		καθαρθεῖσα
	n	κάθηραν			καθηράμενον		καθαρθέν

Perfect: κεκάθαρκα, κεκάθαρμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκάθαρκα	κεκάθαρκας	κεκάθαρκε	κεκαθάρκατον	κεκαθάρκατον	κεκαθάρκαμεν	κεκαθάρκατε	κεκαθάρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκαθαρκὼς ὦ/ κεκαθάρκω	κεκαθαρκὼς ᾖς/ κεκαθάρκῃς	κεκαθαρκὼς ᾖ/ κεκαθάρκῃ	κεκαθαρκότε ἦτον/ κεκαθάρκητον	κεκαθαρκότε ἦτον/ κεκαθάρκητον	κεκαθαρκότες ὦμεν/ κεκαθάρκωμεν	κεκαθαρκότες ἦτε/ κεκαθάρκητε	κεκαθαρκότες ὦσῐ(ν)/ κεκαθάρκωσῐ(ν)
	optative	κεκαθαρκὼς εἴην/ κεκαθάρκοιμῐ/ κεκαθαρκοίην	κεκαθαρκὼς εἴης/ κεκαθάρκοις/ κεκαθαρκοίης	κεκαθαρκὼς εἴη/ κεκαθάρκοι/ κεκαθαρκοίη	κεκαθαρκότε εἴητον/ κεκαθαρκότε εἶτον/ κεκαθάρκοιτον	κεκαθαρκὀτε εἰήτην/ κεκαθαρκότε εἴτην/ κεκαθαρκοίτην	κεκαθαρκότες εἴημεν/ κεκαθαρκότες εἶμεν/ κεκαθάρκοιμεν	κεκαθαρκότες εἴητε/ κεκαθαρκότες εἶτε/ κεκαθάρκοιτε	κεκαθαρκότες εἴησαν/ κεκαθαρκότε εἶεν/ κεκαθάρκοιεν
	imperative		κεκαθαρκὼς ἴσθῐ	κεκαθαρκὼς ἔστω	κεκαθαρκότε ἔστον	κεκαθαρκότε ἔστων		κεκαθαρκότες ἔστε	κεκαθαρκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κεκάθαρμαι	κεκάθαρσαι	κεκάθαρται	κεκάθαρσθον	κεκάθαρσθον	κεκαθάρμεθα	κεκάθαρσθε	κεκάθαρνται
	subjunctive	κεκαθαρμένος ὦ	κεκαθαρμένος ᾖς	κεκαθαρμένος ᾖ	κεκαθαρμένω ἦτον	κεκαθαρμένω ἦτον	κεκαθαρμένοι ὦμεν	κεκαθαρμένοι ἦτε	κεκαθαρμένοι ὦσῐ
	optative	κεκαθαρμένος εἴην	κεκαθαρμένος εἴης	κεκαθαρμένος εἴη	κεκαθαρμένοι εἴητον/ κεκαθαρμένοι εἶτον	κεκαθαρμένω εἰήτην/ κεκαθαρμένω εἴτην	κεκαθαρμένοι εἴημεν/ κεκαθαρμένοι εἶμεν	κεκαθαρμένοι εἴητε/ κεκαθαρμένοι εἶτε	κεκαθαρμένοι εἴησαν/ κεκαθαρμένοι εἶεν
	imperative		κεκάθαρσο	κεκαθάρσθω	κεκάθαρσθον	κεκαθάρσθων		κεκάθαρσθε	κεκαθάρσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκαθαρκέναι				κεκαθάρσθαι
participle		κεκαθαρκώς , κεκαθαρκυῖα , κεκαθαρκός				κεκαθαρμένος , κεκαθαρμένη , κεκαθαρμένον

Usage notes

Definitions #1 and #2 can be used in a variety of senses including medical, ethical, spiritual, house-cleaning, etc.

Derived terms

ἀνακαθαίρω ‎(anakathaírō)
καθάρσιος ‎(kathársios)
κάθαρσις ‎(kátharsis)
καθαρτέον ‎(kathartéon)
καθαρτέος ‎(kathartéos)
καθαρτήρ ‎(kathartḗr)
καθαρτήριος ‎(kathartḗrios)
καθαρτικός ‎(kathartikós)
καθάρτρια ‎(kathártria)
καθαρώδης ‎(katharṓdēs)
συγκαθαίρω ‎(sunkathaírō)

References

καθαίρω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
καθαίρω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
καθαίρω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«καθαίρω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«καθαίρω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“G2508”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

καθαίρω

καθαίρω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Usage notes

Derived terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results