Definify.com

Definition 2024

διδάσκω

Ancient Greek

Verb

διδάσκω • ‎(didáskō)

I teach, instruct, train

Inflection

Present: διδάσκω, διδάσκομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διδάσκω	διδάσκεις	διδάσκει	διδάσκετον	διδάσκετον	διδάσκομεν	διδάσκετε	διδάσκουσῐ(ν)
	subjunctive	διδάσκω	διδάσκῃς	διδάσκῃ	διδάσκητον	διδάσκητον	διδάσκωμεν	διδάσκητε	διδάσκωσῐ(ν)
	optative	διδάσκοιμῐ	διδάσκοις	διδάσκοι	διδάσκοιτον	διδασκοίτην	διδάσκοιμεν	διδάσκοιτε	διδάσκοιεν
	imperative		δίδασκε	διδασκέτω	διδάσκετον	διδασκέτων		διδάσκετε	διδασκόντων
middle/ passive	indicative	διδάσκομαι	διδάσκει/ διδάσκῃ	διδάσκεται	διδάσκεσθον	διδάσκεσθον	διδασκόμεθᾰ	διδάσκεσθε	διδάσκονται
	subjunctive	διδάσκωμαι	διδάσκῃ	διδάσκηται	διδάσκησθον	διδάσκησθον	διδασκώμεθᾰ	διδάσκησθε	διδάσκωνται
	optative	διδασκοίμην	διδάσκοιο	διδάσκοιτο	διδάσκοισθον	διδασκοίσθην	διδασκοίμεθᾰ	διδάσκοισθε	διδάσκοιντο
	imperative		διδάσκου	διδασκέσθω	διδάσκεσθον	διδασκέσθων		διδάσκεσθε	διδασκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		διδάσκειν				διδάσκεσθαι
participle		διδάσκων , διδάσκουσᾰ , δίδασκον				διδασκόμενος , διδασκομένη , διδασκόμενον

Imperfect: ἐδιδάσκον, ἐδίδασκόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδιδάσκον	ἐδιδάσκες	ἐδιδάσκε	ἐδιδασκετον	ἐδίδασκέτην	ἐδιδασκομεν	ἐδιδασκετε	ἐδιδάσκον
middle/ passive	indicative	ἐδίδασκόμην	ἐδιδασκου	ἐδιδασκετο	ἐδιδασκεσθον	ἐδίδασκέσθην	ἐδίδασκόμεθᾰ	ἐδιδασκεσθε	ἐδιδασκοντο

Future: διδάξω, διδάξομαι, διδαχθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διδάξω	διδάξεις	διδάξει	διδάξετον	διδάξετον	διδάξομεν	διδάξετε	διδάξουσῐ(ν)
active	optative	διδάξοιμῐ	διδάξοις	διδάξοι	διδάξοιτον	διδαξοίτην	διδάξοιμεν	διδάξοιτε	διδάξοιεν
middle	indicative	διδάξομαι	διδάξει/ διδάξῃ	διδάξεται	διδάξεσθον	διδάξεσθον	διδαξόμεθᾰ	διδάξεσθε	διδάξονται
middle	optative	διδαξοίμην	διδάξοιο	διδάξοιτο	διδάξοισθον	διδαξοίσθην	διδαξοίμεθᾰ	διδάξοισθε	διδάξοιντο
passive	indicative	διδαχθήσομαι	διδαχθήσει/ διδαχθήσῃ	διδαχθήσεται	διδαχθήσεσθον	διδαχθήσεσθον	διδαχθησόμεθᾰ	διδαχθήσεσθε	διδαχθήσονται
passive	optative	διδαχθησοίμην	διδαχθήσοιο	διδαχθήσοιτο	διδαχθήσοισθον	διδαχθησοίσθην	διδαχθησοίμεθᾰ	διδαχθήσοισθε	διδαχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		διδάξειν			διδάξεσθαι		διδαχθήσεσθαι
participle		διδάξων , διδάξουσᾰ , δίδαξον			διδαξόμενος , διδαξομένη , διδαξόμενον		διδαχθησόμενος , διδαχθησομένη , διδαχθησόμενον

Aorist: ἐδίδαξα, ἐδιδαξάμην, ἐδιδάχθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδίδαξα	ἐδίδαξας	ἐδίδαξε	ἐδιδάξατον	ἐδιδαξάτην	ἐδιδάξαμεν	ἐδιδάξατε	ἐδίδαξαν
	subjunctive	διδάξω	διδάξῃς	διδάξῃ	διδάξητον	διδάξητον	διδάξωμεν	διδάξητε	διδάξωσῐ(ν)
	optative	διδάξαιμῐ	διδάξαις/ διδάξειας	διδάξαι/ διδάξειε	διδάξαιτον	διδαξαίτην	διδάξαιμεν	διδάξαιτε	διδάξαιεν/ διδάξειαν
	imperative		δίδαξον	διδαξάτω	διδάξατον	διδαξάτων		διδάξατε	διδαξάντων
middle	indicative	ἐδιδαξάμην	ἐδιδάξω	ἐδιδάξατο	ἐδιδάξασθον	ἐδιδαξάσθην	ἐδιδαξάμεθα	ἐδιδάξασθε	ἐδιδάξαντο
	subjunctive	διδάξωμαι	διδάξῃ	διδάξηται	διδάξησθον	διδάξησθον	διδαξώμεθα	διδάξησθε	διδάξωνται
	optative	διδαξαίμην	διδάξαιο	διδάξαιτο	διδάξαισθον	διδαξαίσθην	διδαξαίμεθα	διδάξαισθε	διδάξαιντο
	imperative		δίδαξαι	διδαξάσθω	διδάξασθον	διδαξάσθων		διδάξασθε	διδαξάσθων
passive	indicative	ἐδιδάχθην	ἐδιδάχθης	ἐδιδάχθη	ἐδιδάχθητον	ἐδιδαχθήτην	ἐδιδάχθημεν	ἐδιδάχθητε	ἐδιδάχθησαν
	subjunctive	διδάχθῶ	διδάχθῇς	διδάχθῇ	διδάχθῆτον	διδάχθῆτον	διδάχθῶμεν	διδάχθῆτε	διδάχθῶσῐ(ν)
	optative	διδάχθείην	διδάχθείης	διδάχθείη	διδάχθεῖτον/ διδάχθείητον	διδάχθείτην/ διδάχθειήτην	διδάχθεῖμεν/ διδάχθείημεν	διδάχθεῖτε/ διδάχθείητε	διδάχθεῖεν/ διδάχθείησαν
	imperative		διδάχθητι	διδάχθήτω	διδαχθητον	διδάχθήτων		διδαχθητε	διδάχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δίδαξαι			διδάξασθαι		διδάχθῆναι
participle	m	διδάξᾱς			διδαξάμενος		διδάχθείς
	f	διδάξᾱσα			διδαξαμένη		διδάχθεῖσα
	n	δίδαξαν			διδαξάμενον		διδάχθέν

Perfect: δεδίδαχᾰ, δεδίδαγμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδίδαχᾰ	δεδίδαχᾰς	δεδίδαχε	δεδιδάχᾰτον	δεδιδάχᾰτον	δεδιδάχᾰμεν	δεδιδάχᾰτε	δεδίδαχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδιδαχὼς ὦ/ δεδιδάχω	δεδιδαχὼς ᾖς/ δεδιδάχῃς	δεδιδαχὼς ᾖ/ δεδιδάχῃ	δεδιδαχότε ἦτον/ δεδιδάχητον	δεδιδαχότε ἦτον/ δεδιδάχητον	δεδιδαχότες ὦμεν/ δεδιδάχωμεν	δεδιδαχότες ἦτε/ δεδιδάχητε	δεδιδαχότες ὦσῐ(ν)/ δεδιδάχωσῐ(ν)
	optative	δεδιδαχὼς εἴην/ δεδιδάχοιμῐ/ δεδιδαχοίην	δεδιδαχὼς εἴης/ δεδιδάχοις/ δεδιδαχοίης	δεδιδαχὼς εἴη/ δεδιδάχοι/ δεδιδαχοίη	δεδιδαχότε εἴητον/ δεδιδαχότε εἶτον/ δεδιδάχοιτον	δεδιδαχὀτε εἰήτην/ δεδιδαχότε εἴτην/ δεδιδαχοίτην	δεδιδαχότες εἴημεν/ δεδιδαχότες εἶμεν/ δεδιδάχοιμεν	δεδιδαχότες εἴητε/ δεδιδαχότες εἶτε/ δεδιδάχοιτε	δεδιδαχότες εἴησᾰν/ δεδιδαχότε εἶεν/ δεδιδάχοιεν
	imperative		δεδιδαχὼς ἴσθῐ	δεδιδαχὼς ἔστω	δεδιδαχότε ἔστον	δεδιδαχότε ἔστων		δεδιδαχότες ἔστε	δεδιδαχόντες ὄντων
middle/ passive	indicative	δεδίδαγμαι	δεδίδαξαι	δεδίδακται	δεδίδαχθον	δεδίδαχθον	δεδιδάγμεθᾰ	δεδίδαχθε	δεδιδαγμένοι εἰσί
	subjunctive	δεδιδαγμένος ὦ	δεδιδαγμένος ᾖς	δεδιδαγμένος ᾖ	δεδιδαγμένω ἦτον	δεδιδαγμένω ἦτον	δεδιδαγμένοι ὦμεν	δεδιδαγμένοι ἦτε	δεδιδαγμένοι ὦσῐ
	optative	δεδιδαγμένος εἴην	δεδιδαγμένος εἴης	δεδιδαγμένος εἴη	δεδιδαγμένοι εἴητον/ δεδιδαγμένοι εἶτον	δεδιδαγμένω εἰήτην/ δεδιδαγμένω εἴτην	δεδιδαγμένοι εἴημεν/ δεδιδαγμένοι εἶμεν	δεδιδαγμένοι εἴητε/ δεδιδαγμένοι εἶτε	δεδιδαγμένοι εἴησᾰν/ δεδιδαγμένοι εἶεν
	imperative		δεδίδαξο	δεδιδάχθω	δεδίδαχθον	δεδιδάχθων		δεδίδαχθε	δεδιδάχθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδιδαχέναι				δεδιδάχθαι
participle		δεδιδαχώς , δεδιδαχυῖα , δεδιδαχός				δεδιδαγμένος , δεδιδαγμένη , δεδιδαγμένον

References

διδάσκω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
διδάσκω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
διδάσκω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«διδάσκω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«διδάσκω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
«διδάσκω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
διδάσκω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G1321”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Etymology

From Ancient Greek διδάσκω ‎(didáskō).

Pronunciation

IPA^(key): /ðiˈðaskɔ/
Hyphenation: δι‧δά‧σκω

Verb

διδάσκω • ‎(didásko) ‎(simple past δίδαξα, passive form διδάσκομαι)

(education) teach

Conjugation

διδάσκω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	διδάσκω	δίδασκα	θα διδάσκω	να διδάσκω
2s	διδάσκεις	δίδασκες	θα διδάσκεις	να διδάσκεις	δίδασκε
3s	διδάσκει	δίδασκε	θα διδάσκει	να διδάσκει

1p	διδάσκουμε, διδάσκομε	διδάσκαμε	θα διδάσκουμε, διδάσκομε	να διδάσκουμε, διδάσκομε
2p	διδάσκετε	διδάσκατε	θα διδάσκετε	να διδάσκετε	διδάσκετε
3p	διδάσκουν, διδάσκουνε	δίδασκαν, διδάσκαν, διδάσκανε	θα διδάσκουν, διδάσκουνε	να διδάσκουν, διδάσκουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	διδάξω	δίδαξα	θα διδάξω	να διδάξω
2s	διδάξεις	δίδαξες	θα διδάξεις	να διδάξεις	δίδαξε
3s	διδάξει	δίδαξε	θα διδάξει	να διδάξει

1p	διδάξουμε, διδάξομε	διδάξαμε	θα διδάξουμε, διδάξομε	να διδάξουμε, διδάξομε
2p	διδάξετε	διδάξατε	θα διδάξετε	να διδάξετε	διδάξτε, διδάχτε
3p	διδάξουν, διδάξουνε	δίδαξαν, διδάξαν, διδάξανε	θα διδάξουν, διδάξουνε	να διδάξουν, διδάξουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω διδάξει	είχα διδάξει	θα έχω διδάξει	να έχω διδάξει
2s	έχεις διδάξει	είχες διδάξει	θα έχεις διδάξει	να έχεις διδάξει	έχε διδαγμένο
3s	έχει διδάξει	είχε διδάξει	θα έχει διδάξει	να έχει διδάξει

1p	έχουμε διδάξει	είχαμε διδάξει	θα έχουμε διδάξει	να έχουμε διδάξει
2p	έχετε διδάξει	είχατε διδάξει	θα έχετε διδάξει	να έχετε διδάξει	έχετε διδαγμένο
3p	έχουν διδάξει	είχαν διδάξει	θα έχουν διδάξει	να έχουν διδάξει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) διδαγμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) διδαγμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) διδαγμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) διδαγμένο

	Participle:	διδάσκοντας	Non-finite ^‡	διδάξει	25, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Related terms

see: δάσκαλος m ‎(dáskalos)

Definify.com

Definition 2024

διδάσκω

διδάσκω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results