Definify.com

Definition 2024

αὐλέω

αὐλέω

Ancient Greek

Verb

αὐλέω • ‎(auléō)

to play on the flute
- Alcman 71
- Herodotus, Histories 1.141
- Herodotus, Histories 2.60
- Xenophon, Symposium 9.3
- Aristophanes, The Wasps 582
(passive, of tunes) to be played on the flute
- Xenophon, Symposium 9.3
- Euripides, Iphigenia in Tauris 367
1. (passive, of persons) to be played to, to hear music
  - Xenophon, Anabasis 6.1.11
  - Xenophon, Cyropaedia 4.5.7
  - Aristotle, Problems 19.1

Inflection

Present: αὐλῶ, αὐλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐλῶ	αὐλεῖς	αὐλεῖ	αὐλεῖτον	αὐλεῖτον	αὐλοῦμεν	αὐλεῖτε	αὐλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	αὐλῶ	αὐλῇς	αὐλῇ	αὐλῆτον	αὐλῆτον	αὐλῶμεν	αὐλῆτε	αὐλῶσῐ(ν)
	optative	αὐλοίην/ αὐλοῖμῐ	αὐλοίης/ αὐλοῖς	αὐλοίη/ αὐλοῖ	αὐλοίητον/ αὐλοῖτον	αὐλοιήτην/ αὐλοίτην	αὐλοίημεν/ αὐλοῖμεν	αὐλοίητε/ αὐλοῖτε	αὐλοίησᾰν/ αὐλοῖεν
	imperative		αὔλει	αὐλείτω	αὐλεῖτον	αὐλείτων		αὐλεῖτε	αὐλούντων
middle/ passive	indicative	αὐλοῦμαι	αὐλῇ/ αὐλεῖ	αὐλεῖται	αὐλεῖσθον	αὐλεῖσθον	αὐλούμεθᾰ	αὐλεῖσθε	αὐλοῦνται
	subjunctive	αὐλῶμαι	αὐλῇ	αὐλῆται	αὐλῆσθον	αὐλῆσθον	αὐλώμεθᾰ	αὐλῆσθε	αὐλῶνται
	optative	αὐλοίμην	αὐλοῖο	αὐλοῖτο	αὐλοῖσθον	αὐλοίσθην	αὐλοίμεθᾰ	αὐλοῖσθε	αὐλοῖντο
	imperative		αὐλοῦ	αὐλείσθω	αὐλεῖσθον	αὐλείσθων		αὐλεῖσθε	αὐλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		αὐλεῖν				αὐλεῖσθαι
participle		αὐλῶν , αὐλοῦσᾰ , αὐλοῦν				αὐλούμενος , αὐλουμένη , αὐλούμενον

Present: αὐλέω, αὐλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐλέω	αὐλέεις	αὐλέει	αὐλέετον	αὐλέετον	αὐλέομεν	αὐλέετε	αὐλέουσῐ(ν)
	subjunctive	αὐλέω	αὐλέῃς	αὐλέῃ	αὐλέητον	αὐλέητον	αὐλέωμεν	αὐλέητε	αὐλέωσῐ(ν)
	optative	αὐλέοιμῐ	αὐλέοις	αὐλέοι	αὐλέοιτον	αὐλεοίτην	αὐλέοιμεν	αὐλέοιτε	αὐλέοιεν
	imperative		αὔλεε	αὐλεέτω	αὐλεετον	αὐλεέτων		αὐλεετε	αὐλεόντων
middle/ passive	indicative	αὐλέομαι	αὐλέει/ αὐλέῃ	αὐλέεται	αὐλέεσθον	αὐλέεσθον	αὐλεόμεθᾰ	αὐλέεσθε	αὐλέονται
	subjunctive	αὐλέωμαι	αὐλέῃ	αὐλέηται	αὐλέησθον	αὐλέησθον	αὐλεώμεθᾰ	αὐλέησθε	αὐλέωνται
	optative	αὐλεοίμην	αὐλέοιο	αὐλέοιτο	αὐλέοισθον	αὐλεοίσθην	αὐλεοίμεθᾰ	αὐλέοισθε	αὐλέοιντο
	imperative		αὐλέου	αὐλεέσθω	αὐλέεσθον	αὐλεέσθων		αὐλέεσθε	αὐλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αὐλέειν				αὐλέεσθαι
participle		αὐλέων , αὐλέουσᾰ , αὔλεον				αὐλεόμενος , αὐλεομένη , αὐλεόμενον

Future: αὐλήσω, αὐλήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐλήσω	αὐλήσεις	αὐλήσει	αὐλήσετον	αὐλήσετον	αὐλήσομεν	αὐλήσετε	αὐλήσουσῐ(ν)
active	optative	αὐλήσοιμῐ	αὐλήσοις	αὐλήσοι	αὐλήσοιτον	αὐλησοίτην	αὐλήσοιμεν	αὐλήσοιτε	αὐλήσοιεν
middle	indicative	αὐλήσομαι	αὐλήσει/ αὐλήσῃ	αὐλήσεται	αὐλήσεσθον	αὐλήσεσθον	αὐλησόμεθᾰ	αὐλήσεσθε	αὐλήσονται
middle	optative	αὐλησοίμην	αὐλήσοιο	αὐλήσοιτο	αὐλήσοισθον	αὐλησοίσθην	αὐλησοίμεθᾰ	αὐλήσοισθε	αὐλήσοιντο
		active				middle
infinitive		αὐλήσειν				αὐλήσεσθαι
participle		αὐλήσων , αὐλήσουσᾰ , αὐλῆσον				αὐλησόμενος , αὐλησομένη , αὐλησόμενον

References

αὐλέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
αὐλέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«αὐλέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«αὐλέω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
“G832”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979