Definify.com
Definition 2024
Σειρήν
Σειρήν
Ancient Greek
Proper noun
Σειρήν • (Seirḗn) f (genitive Σειρῆνος); third declension
- a Siren in Greek mythology
Inflection
Third declension of Σειρήν, Σειρῆνος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ Σειρήν | τὼ Σειρῆνε | αἱ Σειρῆνες |
| Genitive | τῆς Σειρῆνος | τοῖν Σειρήνοιν | τῶν Σειρήνων |
| Dative | τῇ Σειρῆνῐ | τοῖν Σειρήνοιν | ταῖς Σειρῆσῐ(ν) |
| Accusative | τὴν Σειρῆνᾰ | τὼ Σειρῆνε | τὰς Σειρῆνᾰς |
| Vocative | Σειρήν | Σειρῆνε | Σειρῆνες |
Descendants
- Danish: Sirene
- Dutch: Sirene
- English: Siren
- Finnish: seireeni
- French: Sirène
- German: Sirene
- Greek:
- Σειρήν (Seirín)
- Σειρήνα (Seirína)
- plural: Σειρήνες (Seirínes)
- Hebrew: סירנה
- Indonesian: Siren
- Italian: Sirena
- Japanese: セイレーン
- Korean: 세이렌 (seiren)
- Latin: Siren (plural Sirenes)
- Lithuanian: Sirena
- Norwegian: Sirene
- Polish: Syrena
- Romanian: Sirenă
- Russian: Сирен (Siren)
- Serbo-Croatian: Сирена
- Slovenian: Sirena
- Spanish: Sirena
- Swedish: Siren
- Thai: ไซเรน
- Ukrainian: Сирен (Syren)
References
- Σειρήν in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025