Definify.com
Webster 1913 Edition
Ail
Ail
(āl)
, Verb.
T.
[
imp. & p. p.
Ailed
(āld)
; p. pr. & vb. n.
Ailing
.] [OE.
eilen
, ailen
, AS. eglan
to trouble, pain; akin to Goth. us-agljan
to distress, agls
troublesome, irksome, aglo
, aglitha
, pain, and prob. to E. awe
. √3.] To affect with pain or uneasiness, either physical or mental; to trouble; to be the matter with; – used to express some uneasiness or affection, whose cause is unknown;
as, what
. ails
the man? I know not what ails
himWhat
aileth
thee, Hagar? Gen. xxi. 17.
☞ It is never used to express a specific disease. We do not say, a fever ails him; but, something ails him.
Ail
,Verb.
I.
To be affected with pain or uneasiness of any sort; to be ill or indisposed or in trouble.
When he
ails
ever so little . . . he is so peevish. Richardson.
Ail
,Noun.
Indisposition or morbid affection.
Pope.
Webster 1828 Edition
Ail
AIL
, v.t.To trouble; to affect with uneasiness, either of body or mind; used to express some uneasiness or affection, whose cause is unknown; as, what ails the man? I know not what ails him.
What aileth thee, Hagar? Gen. 21.
It is never used to express a specific disease. We never say, he ails a pleurisy; but it is unusual to say, he ails something; he ails nothing; nothing ails him.
AIL
,Noun.
Definition 2024
áil
áil
Irish
Noun
áil
- Only used in is áil le
Verb
áil (present analytic áileann, future analytic áilfidh, verbal noun áileadh, past participle áilte)
Conjugation
First Conjugation (A)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | áilim | áileann tú; áilir† |
áileann sé, sí | áilimid | áileann sibh | áileann siad; áilid† |
a áileann; a áileas / a n-áileann*; a n-áileas* |
áiltear |
| past | d'áil mé; d'áileas / áil mé‡; áileas‡ |
d'áil tú; d'áilis / áil tú; áilis‡ |
d'áil sé, sí / áil sé, sí‡ |
d'áileamar; d'áil muid / áileamar; áil muid‡ |
d'áil sibh; d'áileabhair / áil sibh; áileabhair‡ |
d'áil siad; d'áileadar / áil siad; áileadar‡ |
a d'áil / ar áil* |
áileadh; háileadh† |
|
| past habitual | d'áilinn / áilinn‡ |
d'áilteá / áilteᇠ|
d'áileadh sé, sí / áileadh sé, sí‡ |
d'áilimis; d'áileadh muid / áilimis; áileadh muid‡ |
d'áileadh sibh / áileadh sibh‡ |
d'áilidís; d'áileadh siad / áilidís; áileadh siad‡ |
a d'áileadh / ar áileadh* |
d'áiltí / áiltí‡ |
|
| future | áilfidh mé; áilfead |
áilfidh tú; áilfir† |
áilfidh sé, sí | áilfimid; áilfidh muid |
áilfidh sibh | áilfidh siad; áilfid† |
a áilfidh; a áilfeas / a n-áilfidh*; a n-áilfeas* |
áilfear | |
| conditional | d'áilfinn / áilfinn‡ |
d'áilfeá / áilfeᇠ|
d'áilfeadh sé, sí / áilfeadh sé, sí‡ |
d'áilfimis; d'áilfeadh muid / áilfimis; áilfeadh muid‡ |
d'áilfeadh sibh / áilfeadh sibh‡ |
d'áilfidís; d'áilfeadh siad / áilfidís; áilfeadh siad‡ |
a d'áilfeadh / ar áilfeadh* |
d'áilfí / áilfí‡ |
|
| subjunctive | present | go n-áile mé; go n-áilead† |
go n-áile tú; go n-áilir† |
go n-áile sé, sí | go n-áilimid; go n-áile muid |
go n-áile sibh | go n-áile siad; go n-áilid† |
— | go n-áiltear |
| past | dá n-áilinn | dá n-áilteá | dá n-áileadh sé, sí | dá n-áilimis; dá n-áileadh muid |
dá n-áileadh sibh | dá n-áilidís; dá n-áileadh siad |
— | dá n-áiltí | |
| imperative | áilim | áil | áileadh sé, sí | áilimis | áiligí; áilidh† |
áilidís | — | áiltear | |
| verbal noun | áileadh | ||||||||
| past participle | áilte | ||||||||
* Indirect relative
† Dialect form
‡Dependent form
Etymology 2
Noun
áil m
- genitive singular of ál (“litter; brood”)
Mutation
| Irish mutation | |||
|---|---|---|---|
| Radical | Eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
| áil | n-áil | háil | t-áil |
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. | |||
References
- "áil" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
- “áil” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.