Definify.com
Definition 2024
zaczekać
zaczekać
Polish
Verb
zaczekać pf (imperfective czekać)
Conjugation
Conjugation of zaczekać pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, n, f | |
| infinitive | zaczekać | |||||
| future tense | 1st | zaczekam | zaczekamy | |||
| 2nd | zaczekasz | zaczekacie | ||||
| 3rd | zaczeka | zaczekają | ||||
| past tense | 1st | zaczekałem | zaczekałam | zaczekaliśmy | zaczekałyśmy | |
| 2nd | zaczekałeś | zaczekałaś | zaczekaliście | zaczekałyście | ||
| 3rd | zaczekał | zaczekała | zaczekało | zaczekali | zaczekały | |
| conditional | 1st | zaczekałbym | zaczekałabym | zaczekalibyśmy | zaczekałybyśmy | |
| 2nd | zaczekałbyś | zaczekałabyś | zaczekalibyście | zaczekałybyście | ||
| 3rd | zaczekałby | zaczekałaby | zaczekałoby | zaczekaliby | zaczekałyby | |
| imperative | 1st | niech zaczekam | zaczekajmy | |||
| 2nd | zaczekaj | zaczekajcie | ||||
| 3rd | niech zaczeka | niech zaczekają | ||||
| anterior adverbial participle | zaczekawszy | |||||
| impersonal past | zaczekano | |||||
| verbal noun | zaczekanie | |||||