Definify.com

Definition 2024

yürümek

yürümek

Turkish

Verb

yürümek ‎(third-person singular simple present yürür)

  1. (intransitive) to walk
    Yağmurda yalnız yürümeyi severim.‎ ― I like walking alone under the rain.
  2. (intransitive) to march, move forward, go forward, go on, advance
  3. (intransitive) to make haste, hurry, go quickly
  4. (intransitive) to function, work, run

Conjugation

positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple yürür müyüm? yürür müsün? yürür mü? yürür müyüz? yürür müsünüz? yürürler mi?
present continuous yürüyor muyum? yürüyor musun? yürüyor mu? yürüyor muyuz? yürüyor musunuz? yürüyorlar mı?
past definite yürüdüm mü? yürüdün mü? yürüdü mü? yürüdük mü? yürüdünüz mü? yürüdüler mü?
past continuous yürüyor muydum? yürüyor muydun? yürüyor muydu? yürüyor muyduk? yürüyor muydunuz? yürüyorlar mıydı?
future simple yürüyecek miyim? yürüyecek misin? yürüyecek mi? yürüyecek miyiz? yürüyecek misiniz? yürüyecekler mi?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple yürümem yürümezsin yürümez yürümeyiz yürümezsiniz yürümezler
present continuous yürümüyorum yürümüyorsun yürümüyor yürümüyoruz yürümüyorsunuz yürümüyorlar
past definite yürümedim yürümedin yürümedi yürümedik yürümediniz yürümediler
past continuous yürümüyordum yürümüyordun yürümüyordu yürümüyorduk yürümüyordunuz yürümüyordular
future simple yürümeyeceğim yürümeyeceksin yürümeyecek yürümeyeceğiz yürümeyeceksiniz yürümeyecekler

Synonyms

Related terms

Derived terms

References

  1. ↑ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*dōre”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Etymology

From Ottoman Turkish يوریمك ‎(yürümek, “to walk, advance”). In Turkish, Old Turkic and different Turkic dialects; the verb was attested in different forms alternating between back or front vowels such as yorı-, yöri-, yüri- . Clauson regards all forms together, but notes that yorı- is attested earlier. From Proto-Turkic *jorɨ-, *jüri- ‎(“to walk”), which, according to the controversial Altaic hypothesis, is possibly derived from Proto-Altaic *dōre ‎(“to go, walk, approach”).[1] Altaicists compare Evenki [script needed] ‎(dūrē-, “to walk, wander”), Japanese 寄る ‎(yoru, “to come up, come near”), Mongolian дүрвэх ‎(dürveh, “to flee, run away in fear”).

Cognate with Old Turkic [script needed] ‎(yüri-)/[script needed] ‎(yorı-, “to walk”), Azeri yerimək ‎(“to walk, go”), Bashkir йөрөү ‎(yöröw), Chuvash ҫӳреме ‎(śüreme, “to walk, wander”), Kazakh жүру ‎(jürw, “to go, move”), Kyrgyz жүрүү ‎(cürüü, “to move, run”), Turkmen ýöremek ‎(“to walk, go, advance”), Tuvan чоруур ‎(čoruur, “to go”), Uyghur يۈرمەك ‎(yürmek, “to move, walk”), Uzbek yurmoq ‎(“to walk, go”), Yakut сырыт ‎(sırıt, “to go”) (caus. < *yorı-t). Also compare Mongolian зорчих ‎(zorčih, “to go, ride, travel”), a Turkic borrowing.

Similar Results