Definify.com

Definition 2024

winić impf

Conjugation of winić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		winić
present tense	1st	winię			winimy
	2nd	winisz			winicie
	3rd	wini			winią
past tense	1st	winiłem	winiłam		winiliśmy	winiłyśmy
	2nd	winiłeś	winiłaś		winiliście	winiłyście
	3rd	winił	winiła	winiło	winili	winiły
future tense	1st	będę winił¹	będę winiła¹		będziemy winili¹	będziemy winiły¹
	2nd	będziesz winił¹	będziesz winiła¹		będziecie winili¹	będziecie winiły¹
	3rd	będzie winił¹	będzie winiła¹	będzie winiło¹	będą winili¹	będą winiły¹
conditional	1st	winiłbym	winiłabym		winilibyśmy	winiłybyśmy
	2nd	winiłbyś	winiłabyś		winilibyście	winiłybyście
	3rd	winiłby	winiłaby	winiłoby	winiliby	winiłyby
imperative	1st	—			wińmy
	2nd	wiń			wińcie
	3rd	niech wini			niech winią
active adjectival participle		winiący	winiąca	winiące	winiący	winiące
passive adjectival participle		winiony	winiona	winione	winieni	winione
contemporary adverbial participle		winiąc
impersonal past		winiono
verbal noun		winienie
¹or: będę winić, będziesz winić etc.