Definify.com

Definition 2024


vanno

vanno

Finnish

Verb

vanno

  1. Indicative present connegative form of vannoa.
  2. Second-person singular imperative present form of vannoa.
  3. Second-person singular imperative present connegative form of vannoa.

Anagrams


Italian

Pronunciation

  • Rhymes: -anno

Verb

vanno

  1. third-person plural present tense of andare

Latin

Etymology

From vannus.

Pronunciation

Verb

vannō (present infinitive vannere, perfect active vannuī, supine vannitum); third conjugation

  1. I fan, winnow.

Inflection

   Conjugation of vanno (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present vannō vannis vannit vannimus vannitis vannunt
imperfect vannēbam vannēbās vannēbat vannēbāmus vannēbātis vannēbant
future vannam vannēs vannet vannēmus vannētis vannent
perfect vannuī vannuistī vannuit vannuimus vannuistis vannuērunt, vannuēre
pluperfect vannueram vannuerās vannuerat vannuerāmus vannuerātis vannuerant
future perfect vannuerō vannueris vannuerit vannuerimus vannueritis vannuerint
passive present vannor vanneris, vannere vannitur vannimur vanniminī vannuntur
imperfect vannēbar vannēbāris, vannēbāre vannēbātur vannēbāmur vannēbāminī vannēbantur
future vannar vannēris, vannēre vannētur vannēmur vannēminī vannentur
perfect vannitus + present active indicative of sum
pluperfect vannitus + imperfect active indicative of sum
future perfect vannitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present vannam vannās vannat vannāmus vannātis vannant
imperfect vannerem vannerēs vanneret vannerēmus vannerētis vannerent
perfect vannuerim vannuerīs vannuerit vannuerīmus vannuerītis vannuerint
pluperfect vannuissem vannuissēs vannuisset vannuissēmus vannuissētis vannuissent
passive present vannar vannāris, vannāre vannātur vannāmur vannāminī vannantur
imperfect vannerer vannerēris, vannerēre vannerētur vannerēmur vannerēminī vannerentur
perfect vannitus + present active subjunctive of sum
pluperfect vannitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present vanne vannite
future vannitō vannitō vannitōte vannuntō
passive present vannere vanniminī
future vannitor vannitor vannuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives vannere vannuisse vannitūrus esse vannī vannitus esse vannitum īrī
participles vannēns vannitūrus vannitus vannendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
vannere vannendī vannendō vannendum vannitum vannitū

Derived terms

  • ēvannō

Descendants

  • Portuguese: abanar (through Vulgar Latin *evannāre or *advannāre)

References


Latvian

Verb

vanno

  1. 2nd person singular present indicative form of vannot
  2. 3rd person singular present indicative form of vannot
  3. 3rd person plural present indicative form of vannot
  4. 2nd person singular imperative form of vannot
  5. (with the particle lai) 3rd person singular imperative form of vannot
  6. (with the particle lai) 3rd person plural imperative form of vannot