Definify.com
Definition 2025
tunicatus
tunicatus
Latin
Adjective
tunicātus m (feminine tunicāta, neuter tunicātum); first/second declension
- wearing a tunic
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | tunicātus | tunicāta | tunicātum | tunicātī | tunicātae | tunicāta | |
| genitive | tunicātī | tunicātae | tunicātī | tunicātōrum | tunicātārum | tunicātōrum | |
| dative | tunicātō | tunicātō | tunicātīs | ||||
| accusative | tunicātum | tunicātam | tunicātum | tunicātōs | tunicātās | tunicāta | |
| ablative | tunicātō | tunicātā | tunicātō | tunicātīs | |||
| vocative | tunicāte | tunicāta | tunicātum | tunicātī | tunicātae | tunicāta | |
Related terms
- tunico
References
- tunicatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tunicatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “tunicatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.