Definify.com
Definition 2025
sufficiendus
sufficiendus
Latin
Participle
sufficiendus m (feminine sufficienda, neuter sufficiendum); first/second declension
- which is to be satisfied
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | sufficiendus | sufficienda | sufficiendum | sufficiendī | sufficiendae | sufficienda | |
| genitive | sufficiendī | sufficiendae | sufficiendī | sufficiendōrum | sufficiendārum | sufficiendōrum | |
| dative | sufficiendō | sufficiendō | sufficiendīs | ||||
| accusative | sufficiendum | sufficiendam | sufficiendum | sufficiendōs | sufficiendās | sufficienda | |
| ablative | sufficiendō | sufficiendā | sufficiendō | sufficiendīs | |||
| vocative | sufficiende | sufficienda | sufficiendum | sufficiendī | sufficiendae | sufficienda | |