Definify.com
Definition 2024
skończony
skończony
Polish
Adjective
skończony m (not comparable, adverb skończenie)
- passive adjectival participle of skończyć; done, finished
- finite
- (colloquial) done (without hope or prospect of success)
Declension
declension of skończony
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| m pers, m anim | m inan | n | f | m pers | other | ||
| nominative, vocative | skończony | skończone | skończona | skończeni | skończone | ||
| genitive | skończonego | skończonej | skończonych | ||||
| dative | skończonemu | skończonym | |||||
| accusative | skończonego | skończony | skończone | skończoną | skończonych | skończone | |
| instrumental | skończonym | skończonymi | |||||
| locative | skończonej | skończonych | |||||