Definify.com

Definition 2024

See also: rżeć and rzëc

rzec pf

Conjugation of rzec pf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, n, f
infinitive		rzec
future tense	1st	rzeknę			rzekniemy
	2nd	rzekniesz			rzekniecie
	3rd	rzeknie			rzekną
past tense	1st	rzekłem	rzekłam		rzekliśmy	rzekłyśmy
	2nd	rzekłeś	rzekłaś		rzekliście	rzekłyście
	3rd	rzekł	rzekła	rzekło	rzekli	rzekły
conditional	1st	rzekłbym	rzekłabym		rzeklibyśmy	rzekłybyśmy
	2nd	rzekłbyś	rzekłabyś		rzeklibyście	rzekłybyście
	3rd	rzekłby	rzekłaby	rzekłoby	rzekliby	rzekłyby
imperative	1st	niech rzeknę			rzeknijmy
	2nd	rzeknij			rzeknijcie
	3rd	niech rzeknie			niech rzekną
passive adjectival participle		rzeczony	rzeczona	rzeczone	rzeczeni	rzeczone
anterior adverbial participle		rzeknąwszy
impersonal past		rzeknięto
verbal noun		rzeczenie

rzec impf

Conjugation of rzec impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		rzec
present tense	1st	rzekę			rzeczemy
	2nd	rzeczesz			rzeczecie
	3rd	rzecze			rzeką
past tense	1st	rzekłem	rzekłam		rzekliśmy	rzekłyśmy
	2nd	rzekłeś	rzekłaś		rzekliście	rzekłyście
	3rd	rzekł	rzekła	rzekło	rzekli	rzekły
future tense	1st	będę rzekł¹	będę rzekła¹		będziemy rzekli¹	będziemy rzekły¹
	2nd	będziesz rzekł¹	będziesz rzekła¹		będziecie rzekli¹	będziecie rzekły¹
	3rd	będzie rzekł¹	będzie rzekła¹	będzie rzekło¹	będą rzekli¹	będą rzekły¹
conditional	1st	rzekłbym	rzekłabym		rzeklibyśmy	rzekłybyśmy
	2nd	rzekłbyś	rzekłabyś		rzeklibyście	rzekłybyście
	3rd	rzekłby	rzekłaby	rzekłoby	rzekliby	rzekłyby
imperative	1st	—			rzeczmy
	2nd	rzecz			rzeczcie
	3rd	niech rzecze			niech rzeką
active adjectival participle		rzekący	rzekąca	rzekące	rzekący	rzekące
passive adjectival participle		rzeczony	rzeczona	rzeczone	rzeczeni	rzeczone
contemporary adverbial participle		rzekąc
impersonal past		rzeczono
verbal noun		rzeczenie
¹or: będę rzec, będziesz rzec etc.

verbs derived from rzec

(nouns) orzeczenie n, orzecznictwo n, porzekadło n, przyrzeczenie n, rzecznik m, wyrzeczenie n
(adjectives) rzekomy, urzekający