Definify.com
Definition 2025
ruminandus
ruminandus
Latin
Participle
rūminandus m (feminine rūminanda, neuter rūminandum); first/second declension
- which is to be ruminated
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rūminandus | rūminanda | rūminandum | rūminandī | rūminandae | rūminanda | |
| genitive | rūminandī | rūminandae | rūminandī | rūminandōrum | rūminandārum | rūminandōrum | |
| dative | rūminandō | rūminandō | rūminandīs | ||||
| accusative | rūminandum | rūminandam | rūminandum | rūminandōs | rūminandās | rūminanda | |
| ablative | rūminandō | rūminandā | rūminandō | rūminandīs | |||
| vocative | rūminande | rūminanda | rūminandum | rūminandī | rūminandae | rūminanda | |