Definify.com
Definition 2025
reconditurus
reconditurus
Latin
Participle
reconditūrus m (feminine reconditūra, neuter reconditūrum); first/second declension
- about to conceal
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | reconditūrus | reconditūra | reconditūrum | reconditūrī | reconditūrae | reconditūra | |
| genitive | reconditūrī | reconditūrae | reconditūrī | reconditūrōrum | reconditūrārum | reconditūrōrum | |
| dative | reconditūrō | reconditūrō | reconditūrīs | ||||
| accusative | reconditūrum | reconditūram | reconditūrum | reconditūrōs | reconditūrās | reconditūra | |
| ablative | reconditūrō | reconditūrā | reconditūrō | reconditūrīs | |||
| vocative | reconditūre | reconditūra | reconditūrum | reconditūrī | reconditūrae | reconditūra | |