Definify.com
Definition 2025
recogniturus
recogniturus
Latin
Participle
recognitūrus m (feminine recognitūra, neuter recognitūrum); first/second declension
- about to recognize
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | recognitūrus | recognitūra | recognitūrum | recognitūrī | recognitūrae | recognitūra | |
| genitive | recognitūrī | recognitūrae | recognitūrī | recognitūrōrum | recognitūrārum | recognitūrōrum | |
| dative | recognitūrō | recognitūrō | recognitūrīs | ||||
| accusative | recognitūrum | recognitūram | recognitūrum | recognitūrōs | recognitūrās | recognitūra | |
| ablative | recognitūrō | recognitūrā | recognitūrō | recognitūrīs | |||
| vocative | recognitūre | recognitūra | recognitūrum | recognitūrī | recognitūrae | recognitūra | |