Definify.com

Definition 2024


principor

principor

Latin

Verb

principor (present infinitive principārī, perfect active principātus sum); first conjugation, deponent

  1. I rule (over)

Inflection

   Conjugation of principor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present principor principāris, principāre principātur principāmur principāminī principantur
imperfect principābar principābāris, principābāre principābātur principābāmur principābāminī principābantur
future principābor principāberis, principābere principābitur principābimur principābiminī principābuntur
perfect principātus + present active indicative of sum
pluperfect principātus + imperfect active indicative of sum
future perfect principātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present principer principēris, principēre principētur principēmur principēminī principentur
imperfect principārer principārēris, principārēre principārētur principārēmur principārēminī principārentur
perfect principātus + present active subjunctive of sum
pluperfect principātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present principāre principāminī
future principātor principātor principantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives principārī principātus esse principātūrus esse
participles principāns principātus principātūrus principandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
principārī principandī principandō principandum principātum principātū

References