Definify.com
Definition 2025
praenuntians
praenuntians
Latin
Participle
praenuntiāns m, f, n (genitive praenuntiantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia | ||
| genitive | praenuntiantis | praenuntiantium | |||
| dative | praenuntiantī | praenuntiantibus | |||
| accusative | praenuntiantem | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia | |
| ablative | praenuntiante, praenuntiantī1 | praenuntiantibus | |||
| vocative | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia | ||
1When used purely as an adjective.