Definify.com
Definition 2024
praecoquus
praecoquus
Latin
Adjective
praecoquus m (feminine praecoqua, neuter praecoquum); first/second declension
- Alternative form of praecox
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praecoquus | praecoqua | praecoquum | praecoquī | praecoquae | praecoqua | |
| genitive | praecoquī | praecoquae | praecoquī | praecoquōrum | praecoquārum | praecoquōrum | |
| dative | praecoquō | praecoquō | praecoquīs | ||||
| accusative | praecoquum | praecoquam | praecoquum | praecoquōs | praecoquās | praecoqua | |
| ablative | praecoquō | praecoquā | praecoquō | praecoquīs | |||
| vocative | praecoque | praecoqua | praecoquum | praecoquī | praecoquae | praecoqua | |
References
- praecoquus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- PRAECOQUUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “praecoquus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.