Definify.com

Definition 2024

praecaveo

praecaveo

Latin

Verb

praecaveō ‎(present infinitive praecavēre, perfect active praecāvī, supine praecautum); second conjugation

  1. (transitive) I guard against (beforehand), seek to avert or prevent.
  2. (intransitive) I take care or heed, beware; I am on my guard.

Inflection

  • This verb has only limited passive conjugation; only third-person passive forms are attested in surviving sources.
   Conjugation of praecaveo (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecaveō praecavēs praecavet praecavēmus praecavētis praecavent
imperfect praecavēbam praecavēbās praecavēbat praecavēbāmus praecavēbātis praecavēbant
future praecavēbō praecavēbis praecavēbit praecavēbimus praecavēbitis praecavēbunt
perfect praecāvī praecāvistī praecāvit praecāvimus praecāvistis praecāvērunt, praecāvēre
pluperfect praecāveram praecāverās praecāverat praecāverāmus praecāverātis praecāverant
future perfect praecāverō praecāveris praecāverit praecāverimus praecāveritis praecāverint
passive present praecaveor praecavēris, praecavēre praecavētur praecavēmur praecavēminī praecaventur
imperfect praecavēbar praecavēbāris, praecavēbāre praecavēbātur praecavēbāmur praecavēbāminī praecavēbantur
future praecavēbor praecavēberis, praecavēbere praecavēbitur praecavēbimur praecavēbiminī praecavēbuntur
perfect praecautus + present active indicative of sum
pluperfect praecautus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecautus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecaveam praecaveās praecaveat praecaveāmus praecaveātis praecaveant
imperfect praecavērem praecavērēs praecavēret praecavērēmus praecavērētis praecavērent
perfect praecāverim praecāverīs praecāverit praecāverīmus praecāverītis praecāverint
pluperfect praecāvissem praecāvissēs praecāvisset praecāvissēmus praecāvissētis praecāvissent
passive present praecavear praecaveāris, praecaveāre praecaveātur praecaveāmur praecaveāminī praecaveantur
imperfect praecavērer praecavērēris, praecavērēre praecavērētur praecavērēmur praecavērēminī praecavērentur
perfect praecautus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecautus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praecavē — — praecavēte —
future — praecavētō praecavētō — praecavētōte praecaventō
passive present — praecavēre — — praecavēminī —
future — praecavētor praecavētor — — praecaventor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecavēre praecāvisse praecautūrus esse praecavērī praecautus esse praecautum īrī
participles praecavēns — praecautūrus — praecautus praecavendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
praecavēre praecavendī praecavendō praecavendum praecautum praecautū

Derived terms

Related terms

References

Etymology

From prae- +‎ caveō ‎(“avoid, take care”).

Pronunciation

Similar Results