Definify.com
Definition 2025
octonarius
octonarius
Latin
Etymology
From octōnī.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ok.toːˈnaː.ri.us/, [ɔk.toːˈnaː.ri.ʊs]
Adjective
octōnārius m (feminine octōnāria, neuter octōnārium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | octōnārius | octōnāria | octōnārium | octōnāriī | octōnāriae | octōnāria | |
| genitive | octōnāriī | octōnāriae | octōnāriī | octōnāriōrum | octōnāriārum | octōnāriōrum | |
| dative | octōnāriō | octōnāriō | octōnāriīs | ||||
| accusative | octōnārium | octōnāriam | octōnārium | octōnāriōs | octōnāriās | octōnāria | |
| ablative | octōnāriō | octōnāriā | octōnāriō | octōnāriīs | |||
| vocative | octōnārie | octōnāria | octōnārium | octōnāriī | octōnāriae | octōnāria | |
References
- octonarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “octonarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.